BELGISCHE NATIONALE - Jesseren - 09 juli 2023
KLIK HIER om de foto's van de kampioenen te bekijken.
KLIK HIER om het overzicht van de kampioenen te bekijken.
KLIK HIER om de catalogus met volledige uitslagen te downloaden
Nu al weer voor de negentiende maal “dus bijna een extra lustrumviering” organiseerden de “Belgische Dwerggeiten Vrienden” onze Belgische Nationale keuring voor dwerggeitjes.
Ook dit jaar wederom een Nationale waar we naar goede gewoonte ook meerdere Nederlandse vrienden fokkers mochten verwelkomen, dit jaar was het niet anders en blijft dit aantal mooi aangroeien, ook aan toeschouwers en sympathisanten was er geen gebrek.
Met 17 inzenders wat eentje meer is, maar vooral met 18 diertjes meer dan vorig jaar en zo kwamen we op een mooie 114 stuks. Vermoedelijk wel deels te maken met mijne vollen bak.
We zaten in een mooi weer periode en enkele dagen was het wel veel minder geweest maar op deze zaterdag, voorspelde men bakken en braden en dat is het ook geworden. Ik verloor persoonlijk 2kg aan onvoorzien vocht, wat ik des avonds vlug en lekker terug heb aangevuld. Gelukkig ging het voor onze diertjes nog net goed, gedurende de dag gingen ze nu wel flink drinken, iets wat ze anders zelden doen en waren ze zeer blij om in de latere namiddag toch nog even in de weide te mogen om de warmte uit het lichaam te crossen. Daar hadden de organisatoren, de keurmeesters en een onberispelijke ringmeester toch maar mooi voor gezorgd, zo waren de dagkampioenen omstreeks 15h al gekend en hadden we echt wel flink van jetje gegeven. Vooral voor zij die een mooi aantal dieren meehadden was het soms spurten van ring naar ring, zweten en blazen, echt topsport die geitenhobby.
Het merendeel van onze diertjes stond zo midden het jaar, met veel licht en warmte in een onberispelijke topconditie en blonken er op los alsof ze de zon, nog meer wilde uitdagen. Voorspellingen waren er dit jaar niet echt te maken, Jessie was er gezien de gezegende leeftijd en het welverdiende pensioen niet meer bij en daardoor lag het veld bij de meisjes vrij open. Bij de jongens, een viertal mooi bezette ringen boklammetjes doch bij de oudere bokken viel dit flink tegen en gingen er slechts drie geparfumeerden de confrontatie aan.
Wederom was alles onberispelijk en lagen de keuringsring en hokjes er zeer fraai ogend bij. De families Billen en Grosemans blijven dit voor ons, jaar na jaar toch maar zeer mooi doen. Ook catalogus en dag verloop, leken op een nogmaals mooi ingestudeerd nummertje.
Onze keurmeesters, de heren Wiersma en Regelink arriveerden wederom netjes op tijd, zodat ze nog mooi de tijd hadden om mensen gedag te zeggen. Tijdens de keuring ging het er zoals al aangehaald, heel vlot aan toe en zagen we weinig tot geen onenigheid tussen de mannen bij het plaatsen van onze beestjes. Er werd veel aandacht besteed aan het sjabloon en gebruik van de beentjes. Zij hielden er ook aan om tussen de diertjes in stand, heel dichtbij te komen bekijken of dat wat ze van op afstand zagen ook wel zo leek van nabij. Meermaals hebben ze de kwaliteit ook benoemd, de fantastische ringen waar diertjes echt op een duimbreed van elkaar stonden en nummertje vijf mits een enkel detail zelfs de kop kon trekken. In andere ringen zaten dan weer zekere breuklijntjes en dit heel duidelijk gefundeerd benoemen, daar heb je als fokker en of eigenaar, echt wel iets aan. Denk dat er niet een diertje fout stond, al bij al belande éénieder weer op zijn of haar verdiende plaats en hoorden we geen opmerkingen, dus zal het wel juist zijn geweest.
Na een welkomstwoordje van Luc Dumortier gingen we moedig en sportief de strijd aan. Rondom de klok van 10h ging deze jaarlijkse wedstrijd van start. Krachtig en kordaat zoals altijd, riep de immer sympathieke ringmeester Danny Borry ons op.
KLIK HIER om het overzicht van de kampioenen te bekijken.
KLIK HIER om de catalogus met volledige uitslagen te downloaden
Nu al weer voor de negentiende maal “dus bijna een extra lustrumviering” organiseerden de “Belgische Dwerggeiten Vrienden” onze Belgische Nationale keuring voor dwerggeitjes.
Ook dit jaar wederom een Nationale waar we naar goede gewoonte ook meerdere Nederlandse vrienden fokkers mochten verwelkomen, dit jaar was het niet anders en blijft dit aantal mooi aangroeien, ook aan toeschouwers en sympathisanten was er geen gebrek.
Met 17 inzenders wat eentje meer is, maar vooral met 18 diertjes meer dan vorig jaar en zo kwamen we op een mooie 114 stuks. Vermoedelijk wel deels te maken met mijne vollen bak.
We zaten in een mooi weer periode en enkele dagen was het wel veel minder geweest maar op deze zaterdag, voorspelde men bakken en braden en dat is het ook geworden. Ik verloor persoonlijk 2kg aan onvoorzien vocht, wat ik des avonds vlug en lekker terug heb aangevuld. Gelukkig ging het voor onze diertjes nog net goed, gedurende de dag gingen ze nu wel flink drinken, iets wat ze anders zelden doen en waren ze zeer blij om in de latere namiddag toch nog even in de weide te mogen om de warmte uit het lichaam te crossen. Daar hadden de organisatoren, de keurmeesters en een onberispelijke ringmeester toch maar mooi voor gezorgd, zo waren de dagkampioenen omstreeks 15h al gekend en hadden we echt wel flink van jetje gegeven. Vooral voor zij die een mooi aantal dieren meehadden was het soms spurten van ring naar ring, zweten en blazen, echt topsport die geitenhobby.
Het merendeel van onze diertjes stond zo midden het jaar, met veel licht en warmte in een onberispelijke topconditie en blonken er op los alsof ze de zon, nog meer wilde uitdagen. Voorspellingen waren er dit jaar niet echt te maken, Jessie was er gezien de gezegende leeftijd en het welverdiende pensioen niet meer bij en daardoor lag het veld bij de meisjes vrij open. Bij de jongens, een viertal mooi bezette ringen boklammetjes doch bij de oudere bokken viel dit flink tegen en gingen er slechts drie geparfumeerden de confrontatie aan.
Wederom was alles onberispelijk en lagen de keuringsring en hokjes er zeer fraai ogend bij. De families Billen en Grosemans blijven dit voor ons, jaar na jaar toch maar zeer mooi doen. Ook catalogus en dag verloop, leken op een nogmaals mooi ingestudeerd nummertje.
Onze keurmeesters, de heren Wiersma en Regelink arriveerden wederom netjes op tijd, zodat ze nog mooi de tijd hadden om mensen gedag te zeggen. Tijdens de keuring ging het er zoals al aangehaald, heel vlot aan toe en zagen we weinig tot geen onenigheid tussen de mannen bij het plaatsen van onze beestjes. Er werd veel aandacht besteed aan het sjabloon en gebruik van de beentjes. Zij hielden er ook aan om tussen de diertjes in stand, heel dichtbij te komen bekijken of dat wat ze van op afstand zagen ook wel zo leek van nabij. Meermaals hebben ze de kwaliteit ook benoemd, de fantastische ringen waar diertjes echt op een duimbreed van elkaar stonden en nummertje vijf mits een enkel detail zelfs de kop kon trekken. In andere ringen zaten dan weer zekere breuklijntjes en dit heel duidelijk gefundeerd benoemen, daar heb je als fokker en of eigenaar, echt wel iets aan. Denk dat er niet een diertje fout stond, al bij al belande éénieder weer op zijn of haar verdiende plaats en hoorden we geen opmerkingen, dus zal het wel juist zijn geweest.
Na een welkomstwoordje van Luc Dumortier gingen we moedig en sportief de strijd aan. Rondom de klok van 10h ging deze jaarlijkse wedstrijd van start. Krachtig en kordaat zoals altijd, riep de immer sympathieke ringmeester Danny Borry ons op.
De woorden van de heren keurmeesters:
Ring 1 was een goede rubriek boklammetjes met twee uitlopende diertjes duidelijk op kop.
Frakke van het Schipdonk: heel veel kracht, mooie verhoudingen, aanspreekbaar in gang en stand. Opvallend mooi kruis met goede stap en show.
Thor van het Rooiveld: best bokje met betere voorbenen dan de 1a, maar met veel minder kracht die hij duidelijk te kort komt. In show een wat onregelmatige presentatie.
Ring 2 Een mooie maar lastige rubriek boklammetjes met wisselende types.
Kilyan van de Barbadoshoeve: zeer correct en mooi in verhoudingen met een goede show. Het voorhandje mocht iets mooier zijn afgewerkt.
Wizard 1 van Bad Boekelo: mooie hals in een fraaie voorhand met heel veel uitstraling. Valt tijdens het rondgaan in de ring echter wat uit elkaar.
Ring 3 was een goede rubriek boklammetjes met te veel (3) afmeldingen.
Unar Scott: komt dicht bij het standaard plaatje, mooi beenwerk en een gepaste spanning. Bijzonder natuurlijke uitstraling en prachtige verhoudingen.
Messi van het Heieinde: zeer kort op de 1a maar net iets minder in de verhoudingen, een correct bokje en goed op de beentjes met fraaie belijning.
Ring 4 was een mooie rubriek boklammetjes met aflopende kwaliteit.
Thibeau van de Vossenpoel: mooi en fraaie bok met zeer goede benen. Wel zeer onregelmatig in show, dit moet hij beter kunnen.
Thorgan van de Vossenpoel: qua belijning net iets minder goed dan zijn voorganger, maar ook een fraaie en beste bok.
Ring 1 was een goede rubriek boklammetjes met twee uitlopende diertjes duidelijk op kop.
Frakke van het Schipdonk: heel veel kracht, mooie verhoudingen, aanspreekbaar in gang en stand. Opvallend mooi kruis met goede stap en show.
Thor van het Rooiveld: best bokje met betere voorbenen dan de 1a, maar met veel minder kracht die hij duidelijk te kort komt. In show een wat onregelmatige presentatie.
Ring 2 Een mooie maar lastige rubriek boklammetjes met wisselende types.
Kilyan van de Barbadoshoeve: zeer correct en mooi in verhoudingen met een goede show. Het voorhandje mocht iets mooier zijn afgewerkt.
Wizard 1 van Bad Boekelo: mooie hals in een fraaie voorhand met heel veel uitstraling. Valt tijdens het rondgaan in de ring echter wat uit elkaar.
Ring 3 was een goede rubriek boklammetjes met te veel (3) afmeldingen.
Unar Scott: komt dicht bij het standaard plaatje, mooi beenwerk en een gepaste spanning. Bijzonder natuurlijke uitstraling en prachtige verhoudingen.
Messi van het Heieinde: zeer kort op de 1a maar net iets minder in de verhoudingen, een correct bokje en goed op de beentjes met fraaie belijning.
Ring 4 was een mooie rubriek boklammetjes met aflopende kwaliteit.
Thibeau van de Vossenpoel: mooi en fraaie bok met zeer goede benen. Wel zeer onregelmatig in show, dit moet hij beter kunnen.
Thorgan van de Vossenpoel: qua belijning net iets minder goed dan zijn voorganger, maar ook een fraaie en beste bok.
Ring 5 was een duidelijke rubriek jeugdbokken met aflopende kwaliteit.
Ombre van het Schipdonk: overtuigend op de kop met zijn zeer mooie sjabloon, veel type en uitstraling. Wel wat aan de royale kant en iets smal in de achterbeentjes.
Topolino FL1 van het Turkeyenhof: past het best bij de 1a. Mooie sterke bok met zeer goed beenwerk maar veel te massaal.
Tot zover de “te” weinig en dan vooral oudere, bokken. In de kampioensringen werd de strijd beslecht in voordeel van,
Boklammeren: Thibeau van de Vossenpoel en Unar Scott
Overjaarse bokken: Ombre van het Schipdonk en Topolino FL1 van het Turkeyenhof
Vervolgens de meisjes...
Ring 6 een goede rubriek jongste geitlammetjes, met toch een duidelijk kopnummer.
Trientje van het Rooiveld: heel compleet diertje met mooie overgangen en type. Veel flair en het kopje er mooi op.
Manse van het Heieinde: best type, minder in de overgangen, goede presentatie en diepe stap, komt dan duidelijker tot haar recht dan in stand.
Ring 7 was een degelijke rubriek jongste geitlammetjes met twee diertjes duidelijk voorop.
Tiara van het Rooiveld: zeer mooi van type met een prachtige voorhand, fijn en luxe diertje.
Neeltje van het Schipdonk: sluit hier perfect bij aan qua type, met een zeer mooie belijning. Maar zij verliest het op de iets mindere lammetjesopdruk.
Ring 8 was een goede rubriek jongste geitlammetjes met aflopende kwaliteit.
Mirthe van de Steenblookhoeve: bijzonder natuurlijke uitstraling, is fraai belijnd met mooie verhoudingen. Net iets minder goed op de achterbeentjes.
Toke van het Rooiveld: luxe diertje en heel mooi gesloten. Net iets minder goed in de rondgang mocht wat meer ontspannen.
Ring 9 een goede rubriek jongste geitlammetjes met twee aan elkaar gewaagde kopnummers.
Twiggy van de Vossenpoel: fraai halsje en mooie opdruk, aansprekend sierlijk diertje met rasuitstraling. Niet zo sterk in de achterhand.
Floor van de Veldhoeve: heel best geitje, dicht in de buurt van voorgangster maar net iets minder in de presentatie. Ook hier een gemis aan kracht in de achterhand.
Ring 10 een beste rubriek jongste geitlammetjes met uitlopend kopnummer.
Kelly van de Barbadoshoeve: heel mooi lammetje, fraai in de verhoudingen en voldoende lengte met een sierlijk halsje er op. Hier duidelijk op de kop.
Kato van het Alpinohof: een best geitje en algemeen vrij correct. Ondanks een gemis aan kracht in de achterhand, toch best soepel in de beweging.
Ring 11 een gewone rubriek oudste geitlammetjes de twee best afgewerkte diertjes op kop.
Odien van het Reigershof: compleet diertje, heel goed van bouw, met een fraai type. Prachtig voorhandje erin. Tijdens rondgang duidelijk nauw achteraan en minder beengebruik.
Fianne van de Veldhoeve: een goed gebouwd geitje. Boven belijning net iets minder en laat zich niet van haar beste kant zien tijdens de rondgang, het halsje komt dan wat naar voren.
Ring 12 een gewone rubriek oudste geitlammetjes met duidelijk aflopende kwaliteit.
Otteline van het Reigershof: wint het op type, uitstraling en presentatie, wel een zekere bemerking op de achterbeentjes.
Maura van de Steenblookhoeve: goed belijnd geitje, met veel luxe. Ook wat nauw in de achterhand, mist daardoor de kracht..
Ring 13 een redelijke rubriek oudste geitlammetjes met duidelijk kopnummer.
Kamille van de Wachthoeve: fraai in de verhoudingen en zeer mooi aangesloten in rondgang. In stand mocht ze iets meer laten zien en komt ze wat loom over.
Maud van de Steenblookhoeve: mooie luxe diertje met een fraaie lammetjeshals, mocht er net iets mooier op het lichaam staan. Sterk brutaal in rondgang.
Ring 14 een zeer mooie rubriek oudste geitlammetjes compleetste diertje op kop.
Mila van de Steenblookhoeve: compleet lammetje dat alles mooi combineert, correct van bouw en verhoudingen. Doet het uit zichzelf, stapt brutaal diep door in show.
Tiany van de Vossenpoel: aansluitend qua type en voldoende luxe, met een iets minder mooie hals- schouderaansluiting. Komt in voorhand iets zwaarder over.
Ring 15 was een lastige rubriek oudste geitlammetjes met toch een uitlopend kopnummertje.
Merel van de Steenblookhoeve: een natuurlijke fijnheid en luxe, mooi gebouwd diertje. Stapt iets nauw, maar wel op een heel rustige verzekerde manier door de ring heen.
Femke van de Veldhoeve: een correct gebouwd geitje van een mooi type dat in stand zeer aanspreekt. Mag wat meer power tijdens het rondgaan, toont dan wat spanning.
Ring 16 was een beste rubriek jeugdgeiten met twee verschillend aparte diertjes op kop.
Black Pearl van de Dunberg: fraai jeugdgeitje mooi belijnd en goed in de verhoudingen, met een echte jeugduitstraling.
Nimke van het Reigershof: mooi aansprekend type dat zeer correct is. Maar mist een klein beetje bespiering bovenop.
Ring 17 was een vrij mooie rubriek jeugdgeiten met langzaam aflopende, eenvormige kwaliteit.
Nisje van het Reigershof: heel vrouwelijke jeugduitstraling, mooi van type, uitzonderlijk mooi diertje. Laat iets extra’s zien door de mooie presentatie. Bemerking op voorbenen.
Black Swan van de Dunberg: hele beste verhoudingen en een mooie maat. Compleet dier.
Ring 18 was een degelijke rubriek jeugdgeiten met een uitlopend dier op plaats 1.
Saartje van de Vossenpoel: een echt jeugdgeitje met veel jeugduitstraling, heel fraai en met veel luxe, goed gebouwd. Doch komt nu iets losser over.
Sylvie van het Rooiveld: een hele beste jeugdgeit, met veel kwaliteit en een mooie hals. Jammer genoeg laat ze zich niet zien, trekt ze zich wat op en is de souplesse weg.
Ring 19 was een hele goede rubriek jeugdgeiten met zeer mooie dieren.
Too Much Scott: een geitje met veel jeugd op zich, heel luxe opdruk. Heel erg soepel in haar bewegingen.
Saskia van het Rooiveld: een mooie jeugduitstraling, in de voorhand al net iets zwaarder en daardoor iets minder fijn afgewerkt dan haar voorgangster.
Ring 20 was een hele goede rubriek jeugdgeiten met zeer mooie dieren.
Queenie van de Remskeshoeve: heel erg goed gebouwd diertje en mooi in de verhoudingen. Met een mooi kruisje en een rijzig front. Na wat inloopproblemen loopt zij zeer ontspannen.
Nette van het Reigershof: best een fraai geitje, met veel kwaliteit, meer luxe dan haar voorgangster maar iets minder correct..
Na de jeugdgeitjes was het tijd om een middagpauze in te gelasten en de nodige voedingsstoffen tot ons en de geitjes te laten komen, de heren keurmeesters waren immers wederom helemaal overdonderd geworden van zoveel kwaliteit, iets waarop zij al meermaals de nadruk hadden gelegd. Al zeer snel riep Danny ons terug ten strijde om onze resterende geitjes ten tonele te voeren.
Ring 21 een schitterende rubriek jongere geiten met een uitlopend diertje op kop.
Pixie van de Remskeshoeve: heel compleet dier, met goede benen en een luxe uitstraling. Tijdens de rondgang een mooi gepaste spanning erop.
Layla van de Elsenburg: is iets zwaarder, maar toch luxe met mooie wigvorm. Heeft niet die mooie halsaanzet van de 1a.
Ring 22 goede rubriek jongere geiten met een mooi aflopende kwaliteit in de dieren.
Dianne van de Veldhoeve: hele beste sterke geit, laat mooie vrouwelijke lijnen en type zien. Laat dit echter onvoldoende zien door een zeer onregelmatige show.
Dina van de Veldhoeve: heel sterk dier met een gepaste wigvorm, maar een iets mindere conditie.
Ring 23 was een mooie rubriek oudere geiten met kwaliteit van voor tot achter.
Lea van de Pijpjes: mooie maat en jeugd, zeer correct. Mag iets fraaier bewegen.
Jeanine van het Heieinde: hele beste sterke geit, laat mooie vrouwelijke lijnen en type zien. Meer souplesse, maar minder fijnheid dan haar voorgangster.
Ring 24 was een goede rubriek oudere geiten met een zeer fraai dier op kop.
Kara van het Reigershof: een kwaliteitsdier met hele mooie maatverhoudingen. Kan mooi showen, maar dat mag wel iets soepeler.
Pipet Scott: een fraai diertje met een mooie halsaansluiting. Heeft niet die natuurlijke showcapaciteit van haar voorgangster.
Ring 25 rubriek met twee prachtige veteranengeiten het dier met de mooiste verhoudingen op kop.
Halleluja van de Wolfhaag: uitzonderlijk fraai van type, met een heel mooi front en voldoende sterk op de benen.
Godin van de Elsenburg: goed dier, heel compleet met veel kracht. Minder in conditie.
En dat waren de dames, in de kampioensringen werd de strijd beslecht in het voordeel van:
Jongste geitlammeren: Trientje van het Rooiveld en Mirthe van de Steenblookhoeve
Oudste geitlammeren: Mila van de Steenblookhoeve en Merel van de Steenblookhoeve
Jeugdgeiten: Nisje van het Reigershof en Saartje van de Vossenpoel
Jongere geiten: Pixie van de Remskeshoeve en Dianne Van De Veldhoeve
Oudere geiten: Lea van de Pijpjes en Kara van het Reigershof
Veteranengeiten: Halleluja van de Wolfhaag en Godin van de Elsenburg
Het dagkampioenschap!!
Thibeau van de Vossenpoel.
Nisje van het Reigershof.
En zo kwam er wederom een eind aan een wel zeer mooie Nationale hobby dag waar we weer iets moois mochten beleven met ons allen.
Blijft mij nog, om éénieder betrokken op één of andere wijze bij het verwezenlijken van dit fantastische samenzijn, te danken. Maar in het bijzonder wederom juf Ann voor haar aantekeningen en onberispelijk schrift, iets wat ik echt wel nodig had om de juiste verwoordingen van onze keurmeesters weer te kunnen geven.
Uw verslaggever:
Freddy
Ombre van het Schipdonk: overtuigend op de kop met zijn zeer mooie sjabloon, veel type en uitstraling. Wel wat aan de royale kant en iets smal in de achterbeentjes.
Topolino FL1 van het Turkeyenhof: past het best bij de 1a. Mooie sterke bok met zeer goed beenwerk maar veel te massaal.
Tot zover de “te” weinig en dan vooral oudere, bokken. In de kampioensringen werd de strijd beslecht in voordeel van,
Boklammeren: Thibeau van de Vossenpoel en Unar Scott
Overjaarse bokken: Ombre van het Schipdonk en Topolino FL1 van het Turkeyenhof
Vervolgens de meisjes...
Ring 6 een goede rubriek jongste geitlammetjes, met toch een duidelijk kopnummer.
Trientje van het Rooiveld: heel compleet diertje met mooie overgangen en type. Veel flair en het kopje er mooi op.
Manse van het Heieinde: best type, minder in de overgangen, goede presentatie en diepe stap, komt dan duidelijker tot haar recht dan in stand.
Ring 7 was een degelijke rubriek jongste geitlammetjes met twee diertjes duidelijk voorop.
Tiara van het Rooiveld: zeer mooi van type met een prachtige voorhand, fijn en luxe diertje.
Neeltje van het Schipdonk: sluit hier perfect bij aan qua type, met een zeer mooie belijning. Maar zij verliest het op de iets mindere lammetjesopdruk.
Ring 8 was een goede rubriek jongste geitlammetjes met aflopende kwaliteit.
Mirthe van de Steenblookhoeve: bijzonder natuurlijke uitstraling, is fraai belijnd met mooie verhoudingen. Net iets minder goed op de achterbeentjes.
Toke van het Rooiveld: luxe diertje en heel mooi gesloten. Net iets minder goed in de rondgang mocht wat meer ontspannen.
Ring 9 een goede rubriek jongste geitlammetjes met twee aan elkaar gewaagde kopnummers.
Twiggy van de Vossenpoel: fraai halsje en mooie opdruk, aansprekend sierlijk diertje met rasuitstraling. Niet zo sterk in de achterhand.
Floor van de Veldhoeve: heel best geitje, dicht in de buurt van voorgangster maar net iets minder in de presentatie. Ook hier een gemis aan kracht in de achterhand.
Ring 10 een beste rubriek jongste geitlammetjes met uitlopend kopnummer.
Kelly van de Barbadoshoeve: heel mooi lammetje, fraai in de verhoudingen en voldoende lengte met een sierlijk halsje er op. Hier duidelijk op de kop.
Kato van het Alpinohof: een best geitje en algemeen vrij correct. Ondanks een gemis aan kracht in de achterhand, toch best soepel in de beweging.
Ring 11 een gewone rubriek oudste geitlammetjes de twee best afgewerkte diertjes op kop.
Odien van het Reigershof: compleet diertje, heel goed van bouw, met een fraai type. Prachtig voorhandje erin. Tijdens rondgang duidelijk nauw achteraan en minder beengebruik.
Fianne van de Veldhoeve: een goed gebouwd geitje. Boven belijning net iets minder en laat zich niet van haar beste kant zien tijdens de rondgang, het halsje komt dan wat naar voren.
Ring 12 een gewone rubriek oudste geitlammetjes met duidelijk aflopende kwaliteit.
Otteline van het Reigershof: wint het op type, uitstraling en presentatie, wel een zekere bemerking op de achterbeentjes.
Maura van de Steenblookhoeve: goed belijnd geitje, met veel luxe. Ook wat nauw in de achterhand, mist daardoor de kracht..
Ring 13 een redelijke rubriek oudste geitlammetjes met duidelijk kopnummer.
Kamille van de Wachthoeve: fraai in de verhoudingen en zeer mooi aangesloten in rondgang. In stand mocht ze iets meer laten zien en komt ze wat loom over.
Maud van de Steenblookhoeve: mooie luxe diertje met een fraaie lammetjeshals, mocht er net iets mooier op het lichaam staan. Sterk brutaal in rondgang.
Ring 14 een zeer mooie rubriek oudste geitlammetjes compleetste diertje op kop.
Mila van de Steenblookhoeve: compleet lammetje dat alles mooi combineert, correct van bouw en verhoudingen. Doet het uit zichzelf, stapt brutaal diep door in show.
Tiany van de Vossenpoel: aansluitend qua type en voldoende luxe, met een iets minder mooie hals- schouderaansluiting. Komt in voorhand iets zwaarder over.
Ring 15 was een lastige rubriek oudste geitlammetjes met toch een uitlopend kopnummertje.
Merel van de Steenblookhoeve: een natuurlijke fijnheid en luxe, mooi gebouwd diertje. Stapt iets nauw, maar wel op een heel rustige verzekerde manier door de ring heen.
Femke van de Veldhoeve: een correct gebouwd geitje van een mooi type dat in stand zeer aanspreekt. Mag wat meer power tijdens het rondgaan, toont dan wat spanning.
Ring 16 was een beste rubriek jeugdgeiten met twee verschillend aparte diertjes op kop.
Black Pearl van de Dunberg: fraai jeugdgeitje mooi belijnd en goed in de verhoudingen, met een echte jeugduitstraling.
Nimke van het Reigershof: mooi aansprekend type dat zeer correct is. Maar mist een klein beetje bespiering bovenop.
Ring 17 was een vrij mooie rubriek jeugdgeiten met langzaam aflopende, eenvormige kwaliteit.
Nisje van het Reigershof: heel vrouwelijke jeugduitstraling, mooi van type, uitzonderlijk mooi diertje. Laat iets extra’s zien door de mooie presentatie. Bemerking op voorbenen.
Black Swan van de Dunberg: hele beste verhoudingen en een mooie maat. Compleet dier.
Ring 18 was een degelijke rubriek jeugdgeiten met een uitlopend dier op plaats 1.
Saartje van de Vossenpoel: een echt jeugdgeitje met veel jeugduitstraling, heel fraai en met veel luxe, goed gebouwd. Doch komt nu iets losser over.
Sylvie van het Rooiveld: een hele beste jeugdgeit, met veel kwaliteit en een mooie hals. Jammer genoeg laat ze zich niet zien, trekt ze zich wat op en is de souplesse weg.
Ring 19 was een hele goede rubriek jeugdgeiten met zeer mooie dieren.
Too Much Scott: een geitje met veel jeugd op zich, heel luxe opdruk. Heel erg soepel in haar bewegingen.
Saskia van het Rooiveld: een mooie jeugduitstraling, in de voorhand al net iets zwaarder en daardoor iets minder fijn afgewerkt dan haar voorgangster.
Ring 20 was een hele goede rubriek jeugdgeiten met zeer mooie dieren.
Queenie van de Remskeshoeve: heel erg goed gebouwd diertje en mooi in de verhoudingen. Met een mooi kruisje en een rijzig front. Na wat inloopproblemen loopt zij zeer ontspannen.
Nette van het Reigershof: best een fraai geitje, met veel kwaliteit, meer luxe dan haar voorgangster maar iets minder correct..
Na de jeugdgeitjes was het tijd om een middagpauze in te gelasten en de nodige voedingsstoffen tot ons en de geitjes te laten komen, de heren keurmeesters waren immers wederom helemaal overdonderd geworden van zoveel kwaliteit, iets waarop zij al meermaals de nadruk hadden gelegd. Al zeer snel riep Danny ons terug ten strijde om onze resterende geitjes ten tonele te voeren.
Ring 21 een schitterende rubriek jongere geiten met een uitlopend diertje op kop.
Pixie van de Remskeshoeve: heel compleet dier, met goede benen en een luxe uitstraling. Tijdens de rondgang een mooi gepaste spanning erop.
Layla van de Elsenburg: is iets zwaarder, maar toch luxe met mooie wigvorm. Heeft niet die mooie halsaanzet van de 1a.
Ring 22 goede rubriek jongere geiten met een mooi aflopende kwaliteit in de dieren.
Dianne van de Veldhoeve: hele beste sterke geit, laat mooie vrouwelijke lijnen en type zien. Laat dit echter onvoldoende zien door een zeer onregelmatige show.
Dina van de Veldhoeve: heel sterk dier met een gepaste wigvorm, maar een iets mindere conditie.
Ring 23 was een mooie rubriek oudere geiten met kwaliteit van voor tot achter.
Lea van de Pijpjes: mooie maat en jeugd, zeer correct. Mag iets fraaier bewegen.
Jeanine van het Heieinde: hele beste sterke geit, laat mooie vrouwelijke lijnen en type zien. Meer souplesse, maar minder fijnheid dan haar voorgangster.
Ring 24 was een goede rubriek oudere geiten met een zeer fraai dier op kop.
Kara van het Reigershof: een kwaliteitsdier met hele mooie maatverhoudingen. Kan mooi showen, maar dat mag wel iets soepeler.
Pipet Scott: een fraai diertje met een mooie halsaansluiting. Heeft niet die natuurlijke showcapaciteit van haar voorgangster.
Ring 25 rubriek met twee prachtige veteranengeiten het dier met de mooiste verhoudingen op kop.
Halleluja van de Wolfhaag: uitzonderlijk fraai van type, met een heel mooi front en voldoende sterk op de benen.
Godin van de Elsenburg: goed dier, heel compleet met veel kracht. Minder in conditie.
En dat waren de dames, in de kampioensringen werd de strijd beslecht in het voordeel van:
Jongste geitlammeren: Trientje van het Rooiveld en Mirthe van de Steenblookhoeve
Oudste geitlammeren: Mila van de Steenblookhoeve en Merel van de Steenblookhoeve
Jeugdgeiten: Nisje van het Reigershof en Saartje van de Vossenpoel
Jongere geiten: Pixie van de Remskeshoeve en Dianne Van De Veldhoeve
Oudere geiten: Lea van de Pijpjes en Kara van het Reigershof
Veteranengeiten: Halleluja van de Wolfhaag en Godin van de Elsenburg
Het dagkampioenschap!!
Thibeau van de Vossenpoel.
Nisje van het Reigershof.
En zo kwam er wederom een eind aan een wel zeer mooie Nationale hobby dag waar we weer iets moois mochten beleven met ons allen.
Blijft mij nog, om éénieder betrokken op één of andere wijze bij het verwezenlijken van dit fantastische samenzijn, te danken. Maar in het bijzonder wederom juf Ann voor haar aantekeningen en onberispelijk schrift, iets wat ik echt wel nodig had om de juiste verwoordingen van onze keurmeesters weer te kunnen geven.
Uw verslaggever:
Freddy
LAMMERENDAG 29 april 2023 (Tildonk)
Foto's van de lammerendag: KLIK HIER
Met dank aan Danny Borry voor de foto's.
Op zaterdag 29 april vond de eerste clubactiviteit plaats. Het is al een traditie geworden dat dit op de terreinen van Geert Bosmans doorgaat. Daar hebben we ruime parkeerplaats binnen de looppiste van de paarden. En nu Geert ook een schitterende paardenstal liet bouwen, dienen we ook onze tent niet meer recht te zetten. Geert maakte een mooie ruimte vrij waar anders zijn hooi opgeslagen ligt. We konden met zijn allen rond de ring plaatsnemen, en zo elkaars lammetjes kritisch bekijken. Ik schat dat er een 40-tal bok- en geitlammetjes voorgesteld werden. De commentaren kwamen aarzelend los, de dieren werden gewikt en gewogen, eerst in kleine groepjes toeschouwers, en bij overeenstemming kwamen al wat complimenten of aandachtspunten naar de eigenaars toe. Veel aandacht ging naar het "type", doch ook naar het "beenwerk" en de correctheid in de achterhand. Laat dit nu ook de aandachtspunten zijn die op de juryledenbijeenkomsten van 2023 op de agenda staan! Het zijn allen heel jonge dieren die we vandaag zagen... Ook zagen we wat dieren die 'weekheid in de koten' toonden. Door correct bijsnijden van de hoeven, en dan voor het bijsnijden van de hielbal kan hier verbetering brengen.
Al bij al werd het een gezellige dag met veel aanwezigen, drankjes en een BBQ à volonté, verzorgd door de fam. Raeymaekers en assistenten. Dank aan allen die organiseerden of deelnamen... Ik wens jullie allemaal veel succes toe op de komende shows, en veel vreugde bij de dagelijkse verzorging van de dieren!
Met dank aan Danny Borry voor de foto's.
Op zaterdag 29 april vond de eerste clubactiviteit plaats. Het is al een traditie geworden dat dit op de terreinen van Geert Bosmans doorgaat. Daar hebben we ruime parkeerplaats binnen de looppiste van de paarden. En nu Geert ook een schitterende paardenstal liet bouwen, dienen we ook onze tent niet meer recht te zetten. Geert maakte een mooie ruimte vrij waar anders zijn hooi opgeslagen ligt. We konden met zijn allen rond de ring plaatsnemen, en zo elkaars lammetjes kritisch bekijken. Ik schat dat er een 40-tal bok- en geitlammetjes voorgesteld werden. De commentaren kwamen aarzelend los, de dieren werden gewikt en gewogen, eerst in kleine groepjes toeschouwers, en bij overeenstemming kwamen al wat complimenten of aandachtspunten naar de eigenaars toe. Veel aandacht ging naar het "type", doch ook naar het "beenwerk" en de correctheid in de achterhand. Laat dit nu ook de aandachtspunten zijn die op de juryledenbijeenkomsten van 2023 op de agenda staan! Het zijn allen heel jonge dieren die we vandaag zagen... Ook zagen we wat dieren die 'weekheid in de koten' toonden. Door correct bijsnijden van de hoeven, en dan voor het bijsnijden van de hielbal kan hier verbetering brengen.
Al bij al werd het een gezellige dag met veel aanwezigen, drankjes en een BBQ à volonté, verzorgd door de fam. Raeymaekers en assistenten. Dank aan allen die organiseerden of deelnamen... Ik wens jullie allemaal veel succes toe op de komende shows, en veel vreugde bij de dagelijkse verzorging van de dieren!
STALLENBEZOEKDAG OOST-NEDERLAND 1-2 april 2023
Een verslag van Freddy Raeymaekers.
Foto's van Danny Borry. Klik op de foto's om ze te vergroten!
Nee, nee….geen Aprilgrap maar echtig en techtig waar, we gingen terug op weekeind geitjes kijken in het mooie Nederland. Door die verduiveldste corona hadden we immers 3 jaar gemist. Gelukkig vonden Ann en Geert Rems, de mensen achter de stallen die voor 2020 waren aan- gesproken bereid om ons nu na deze, voor velen zware periode, toch te ontvangen in uitgesteld relais, een jubileum editie onze vijfde keer en dat op de vijftigste verjaardag van de BDO.
We trokken richting Oost-Nederland om en rond Ommen en de Sallandse Heuvelrug. Wat een mooie streek, met weidse weilanden en velden en pittoresk ingeplante dorpskernen. Op zaterdag gingen we bezoeken,
Onze groep bestond uit, Johan Seynaeve, Danny Borry, Geert Bosmans, Dirk Dumeez, Dana en Urban Smets, Ann en Geert Rems, Dominica en Freddy Raeymaekers, Maarten Vandervennet en Anouk… De lieve Anouk zo bleek, we kenden haar nog niet, maar wat een dot van een meid. Goedgekeurd Maarten, houden maar… Als katjes muizen, miauwen ze niet… zo leerde zij mij….
Ik en ons Dominica vertrokken naar aloude gewoonte al op vrijdag, om de hectiek van de zaterdagmorgen voor te zijn en al flink te genieten van dit voorafje. Het voelde wel raar, onze vrienden Chris en Chris Mertens vergezelden ons nu door omstandigheden voor het eerst niet en zo moesten we ons plan alleen trekken. Ik vond in Ommen het charmehotel “Wildthout” een echte aanrader in een immens uniek kader, mooie natuur en wandelmogelijkheid. Een vlekkeloze en uiterst vriendelijke bediening en de chef die daar achter de stoof staat is naar wat ik zag en proefde, zeker klaar voor zijn eerste ster. De reis daarnaartoe verliep rustig en voorspoedig want alwaar ik eerst 130 mocht was nu max 100 mijn verplichting en doel. Ik had al op voorhand gekeken hoe ik best zou rijden en dat was tot net onder Zwolle om daar de buiging naar Ommen te maken. Echter dat was zonder mijn gps reisassistente gerekend, zij wou persé dat ik even in Deventer ging kijken. Ik volgde dit advies dan maar, iets wat we ons uiteindelijk niet beklaagden. We kwamen langs de mooiste plekjes en leukste wegeltjes. Waarschijnlijk wel verkeerd gereden maar wat maakte het uit, we waren van die saaie snelweg af en gaven onze ogen flink de kost.
Foto's van Danny Borry. Klik op de foto's om ze te vergroten!
Nee, nee….geen Aprilgrap maar echtig en techtig waar, we gingen terug op weekeind geitjes kijken in het mooie Nederland. Door die verduiveldste corona hadden we immers 3 jaar gemist. Gelukkig vonden Ann en Geert Rems, de mensen achter de stallen die voor 2020 waren aan- gesproken bereid om ons nu na deze, voor velen zware periode, toch te ontvangen in uitgesteld relais, een jubileum editie onze vijfde keer en dat op de vijftigste verjaardag van de BDO.
We trokken richting Oost-Nederland om en rond Ommen en de Sallandse Heuvelrug. Wat een mooie streek, met weidse weilanden en velden en pittoresk ingeplante dorpskernen. Op zaterdag gingen we bezoeken,
- “Het Laar” van René Boezelman in Witharen.
- “De Vossehoeve” van Edwin De Vos in Den Ham.
- “De Loarikshoeve” van de Familie Bolmer in Den Ham.
- “Het Averheino” van Rik Bruggink in Haarle.
- “Het Rheewold” van Marinus Bosman in Geesteren.
- “Het Knabbelhofke” van Arnold Asbroek in Beckum.
- “Bad Boekelo” van Oscar Koppelman in Boekelo.
- “De Voarboer” van Jos Voorhuis in Geesteren.
Onze groep bestond uit, Johan Seynaeve, Danny Borry, Geert Bosmans, Dirk Dumeez, Dana en Urban Smets, Ann en Geert Rems, Dominica en Freddy Raeymaekers, Maarten Vandervennet en Anouk… De lieve Anouk zo bleek, we kenden haar nog niet, maar wat een dot van een meid. Goedgekeurd Maarten, houden maar… Als katjes muizen, miauwen ze niet… zo leerde zij mij….
Ik en ons Dominica vertrokken naar aloude gewoonte al op vrijdag, om de hectiek van de zaterdagmorgen voor te zijn en al flink te genieten van dit voorafje. Het voelde wel raar, onze vrienden Chris en Chris Mertens vergezelden ons nu door omstandigheden voor het eerst niet en zo moesten we ons plan alleen trekken. Ik vond in Ommen het charmehotel “Wildthout” een echte aanrader in een immens uniek kader, mooie natuur en wandelmogelijkheid. Een vlekkeloze en uiterst vriendelijke bediening en de chef die daar achter de stoof staat is naar wat ik zag en proefde, zeker klaar voor zijn eerste ster. De reis daarnaartoe verliep rustig en voorspoedig want alwaar ik eerst 130 mocht was nu max 100 mijn verplichting en doel. Ik had al op voorhand gekeken hoe ik best zou rijden en dat was tot net onder Zwolle om daar de buiging naar Ommen te maken. Echter dat was zonder mijn gps reisassistente gerekend, zij wou persé dat ik even in Deventer ging kijken. Ik volgde dit advies dan maar, iets wat we ons uiteindelijk niet beklaagden. We kwamen langs de mooiste plekjes en leukste wegeltjes. Waarschijnlijk wel verkeerd gereden maar wat maakte het uit, we waren van die saaie snelweg af en gaven onze ogen flink de kost.
"Het Laar” van René Boezelman in Witharen.
Op zaterdagmorgen waren wij dan ook snel in Witharen bij een hoeve waar de diertjes van “Het Laar” hun onderkomen hadden. Veelal is er dan toch wel iemand die wat later is, pech of fout gereden, maar nee hoor binnen het kwartier waren de duiven gevallen en konden we ons melden bij René, deze had ons absoluut nog niet verwacht op het juiste tijdstip… Belgen die op tijd zijn… Zo troonden we onmiddellijk naar de stal, een grote ruimte met flinke boxen. De barnevelders zagen ons niet graag passeren. Wij verstoorden immers de leg en dat liet heer haan ook merken. Dadelijk viel ons de aanwezigheid van twee bokken op, nu ja…. we roken het. De vinnigste zat in een isolatiecel. Ik vermoed dat hij niet in een gewone box te houden was. Een zwart koebont bokje Matador 82 kwam hieruit tevoorschijn. Mooi in de verhoudingen werd hij ons voorgesteld. Even verderop had BZN 100 meer geluk en mocht hij nog genieten van vrouwelijk schoon. Een hele beste bok deze 100 een en al kracht en lef. Buiten deze twee hadden ook Pieter van het Laar en Karel van het Averheino hun kans hier gekregen. René is bezig zijn stalletje op te bouwen met White Cottage en Mekkerpoel dieren. Een belofte werd gemaakt om dit jaar met een geitje op de show te staan, een mooi vooruitzicht toch. Een deel pech was hier echter ook niet bespaard gebleven, een vijfling, enkele lammetjes gestorven en tot overmaat van ramp was een mooi zwart geitje tussen een hek vastgeraakt en had het achterpootje ernstig bezeerd, nu ja het lot zeker. Een mooie bruinstippelmoeder met zwartstippel geitlam viel ons op, het lammetje komt er wel maar moet er nog even flink ingroeien. Nu zwalpt dit wat en mist alle kracht. Katinka van de Mekkerpoel had twee zwarte bokjes van BZN 100 die zeer aansprekend waren. Ook zagen we Meghan van de Mekkerpoel, een echt mooi en sterk fokdier, maar wat wil je met dat Lowiebloed. Warm was het op dit vroege uur nog niet en zou het ook niet worden op die regendag, toch leek het of de zon ging schijnen toen wij uitgenodigd werden aan de dis door René en zijn moeder. Immers in een lekker verwarmde ruimte waar de pellet kachel flink van jetje gaf, stond voor ons een ontbijt opgesteld waar menigeen een puntje kan aan zuigen. We voelden ons de koning te rijk en lieten ons al deze lekkerheden hemels welgevallen. Na een tijdje werd ons de nafok van René ook even voorgesteld, twee flink brave knapen die ooit wel in de geitenschoenen zullen stappen. Na zoveel welkomstgevoel bedankten we deze mensen en gingen verder op pad naar Den Ham.
Op zaterdagmorgen waren wij dan ook snel in Witharen bij een hoeve waar de diertjes van “Het Laar” hun onderkomen hadden. Veelal is er dan toch wel iemand die wat later is, pech of fout gereden, maar nee hoor binnen het kwartier waren de duiven gevallen en konden we ons melden bij René, deze had ons absoluut nog niet verwacht op het juiste tijdstip… Belgen die op tijd zijn… Zo troonden we onmiddellijk naar de stal, een grote ruimte met flinke boxen. De barnevelders zagen ons niet graag passeren. Wij verstoorden immers de leg en dat liet heer haan ook merken. Dadelijk viel ons de aanwezigheid van twee bokken op, nu ja…. we roken het. De vinnigste zat in een isolatiecel. Ik vermoed dat hij niet in een gewone box te houden was. Een zwart koebont bokje Matador 82 kwam hieruit tevoorschijn. Mooi in de verhoudingen werd hij ons voorgesteld. Even verderop had BZN 100 meer geluk en mocht hij nog genieten van vrouwelijk schoon. Een hele beste bok deze 100 een en al kracht en lef. Buiten deze twee hadden ook Pieter van het Laar en Karel van het Averheino hun kans hier gekregen. René is bezig zijn stalletje op te bouwen met White Cottage en Mekkerpoel dieren. Een belofte werd gemaakt om dit jaar met een geitje op de show te staan, een mooi vooruitzicht toch. Een deel pech was hier echter ook niet bespaard gebleven, een vijfling, enkele lammetjes gestorven en tot overmaat van ramp was een mooi zwart geitje tussen een hek vastgeraakt en had het achterpootje ernstig bezeerd, nu ja het lot zeker. Een mooie bruinstippelmoeder met zwartstippel geitlam viel ons op, het lammetje komt er wel maar moet er nog even flink ingroeien. Nu zwalpt dit wat en mist alle kracht. Katinka van de Mekkerpoel had twee zwarte bokjes van BZN 100 die zeer aansprekend waren. Ook zagen we Meghan van de Mekkerpoel, een echt mooi en sterk fokdier, maar wat wil je met dat Lowiebloed. Warm was het op dit vroege uur nog niet en zou het ook niet worden op die regendag, toch leek het of de zon ging schijnen toen wij uitgenodigd werden aan de dis door René en zijn moeder. Immers in een lekker verwarmde ruimte waar de pellet kachel flink van jetje gaf, stond voor ons een ontbijt opgesteld waar menigeen een puntje kan aan zuigen. We voelden ons de koning te rijk en lieten ons al deze lekkerheden hemels welgevallen. Na een tijdje werd ons de nafok van René ook even voorgesteld, twee flink brave knapen die ooit wel in de geitenschoenen zullen stappen. Na zoveel welkomstgevoel bedankten we deze mensen en gingen verder op pad naar Den Ham.
“De Vossehoeve” van Edwin De Vos in Den Ham.
Daar op de “Vossehoeve” vonden we Edwin De Vos en zijn zeer sympathieke vriend. Wat hebben zij hier een buitenkansje kunnen aankopen, een mooi koket huisje te midden de velden, waar je van niemand last hebt, en je bokken kan houden zoveel je wil, super toch! En die bokken, die zagen we. Ocharme de Loekie: wat is dit dier oud geworden.Hij stond nog heel wankel op de pootjes, gelukkig komt de zomer er aan en geeft dit hem misschien nog wat kracht, al vrees ik. Heel goed snap ik dat je een dergelijke topper en stamvader van ons geitenbestand nabij wil houden en een waardig einde wil gunnen, dit getuigt van echte liefde voor het dier. Ivo van de Vossehoeve, was zijn kompaan in het bokkenstalletje. Een mooi sterk, klein bokje en goed op de benen. Atlantic 5 van Bad Boekelo had daar ook een verblijfje en werd ons geshowd, een mooi frontje doch hier hadden wij duidelijke bemerkingen op de stand der achterbenen. Een mooi geitenverblijfje met 8 volle stalletjes. Vol met dieren en vol met kleur, mooi om zien die niet uniformiteit. Die uniformiteit was er wel in de kwaliteit, een aantal heel erg mooie typische dwerggeitjes en dan vooral in de camel kleur, echt opvallend. Camelfokkers….jullie weten waar naartoe. Hier werden maar liefst 4 drielingen geboren en die zaten er allemaal nog. 12 bokjes en 8 geitjes, waar Edwin zeer tevreden mee was. Bij een van de drielingen uit een Ursela 636 had er eentje wat achterstand, maar de anderen waren helemaal top. Buiten de genoemde bokjes werden hier ook Fabian van de Cronenburg en Beautifull van het Rheewold ingezet. Van deze laatste zat bij Helena een heel mooi stippelbokje waarvoor den Dirk al dadelijk overstag ging. Ook bij Guusje, een Flop dochter, zaten van hem een mooi geitje en een bokje. De camel moeder Elite van de lange weide viel ons ook zeer in de smaak, alsook haar bruine dochter en camel zoon van wederom Beautifull. Ook bij Hedi, een Loekie dochter, zat een tot de verbeelding sprekend camel stippel geitje van hem. Een mooie fokronde en zoals geschreven, zeker in de camel fokkerij. Nog even naar binnen waar een perfecte gastheer ons voorzag van allerlei lekkers. Mooi op schema moesten we door. Er wachten ons immers nog twee stallen waar men nog wel enkele geitjes extra te tonen had.
Daar op de “Vossehoeve” vonden we Edwin De Vos en zijn zeer sympathieke vriend. Wat hebben zij hier een buitenkansje kunnen aankopen, een mooi koket huisje te midden de velden, waar je van niemand last hebt, en je bokken kan houden zoveel je wil, super toch! En die bokken, die zagen we. Ocharme de Loekie: wat is dit dier oud geworden.Hij stond nog heel wankel op de pootjes, gelukkig komt de zomer er aan en geeft dit hem misschien nog wat kracht, al vrees ik. Heel goed snap ik dat je een dergelijke topper en stamvader van ons geitenbestand nabij wil houden en een waardig einde wil gunnen, dit getuigt van echte liefde voor het dier. Ivo van de Vossehoeve, was zijn kompaan in het bokkenstalletje. Een mooi sterk, klein bokje en goed op de benen. Atlantic 5 van Bad Boekelo had daar ook een verblijfje en werd ons geshowd, een mooi frontje doch hier hadden wij duidelijke bemerkingen op de stand der achterbenen. Een mooi geitenverblijfje met 8 volle stalletjes. Vol met dieren en vol met kleur, mooi om zien die niet uniformiteit. Die uniformiteit was er wel in de kwaliteit, een aantal heel erg mooie typische dwerggeitjes en dan vooral in de camel kleur, echt opvallend. Camelfokkers….jullie weten waar naartoe. Hier werden maar liefst 4 drielingen geboren en die zaten er allemaal nog. 12 bokjes en 8 geitjes, waar Edwin zeer tevreden mee was. Bij een van de drielingen uit een Ursela 636 had er eentje wat achterstand, maar de anderen waren helemaal top. Buiten de genoemde bokjes werden hier ook Fabian van de Cronenburg en Beautifull van het Rheewold ingezet. Van deze laatste zat bij Helena een heel mooi stippelbokje waarvoor den Dirk al dadelijk overstag ging. Ook bij Guusje, een Flop dochter, zaten van hem een mooi geitje en een bokje. De camel moeder Elite van de lange weide viel ons ook zeer in de smaak, alsook haar bruine dochter en camel zoon van wederom Beautifull. Ook bij Hedi, een Loekie dochter, zat een tot de verbeelding sprekend camel stippel geitje van hem. Een mooie fokronde en zoals geschreven, zeker in de camel fokkerij. Nog even naar binnen waar een perfecte gastheer ons voorzag van allerlei lekkers. Mooi op schema moesten we door. Er wachten ons immers nog twee stallen waar men nog wel enkele geitjes extra te tonen had.
“De Loarikshoeve” van de Familie Bolmer in Den Ham.
Gelukkig maar een grote weide verder wachtte ons de fokkerij van de familie Bolmer. Zoals immer wachtte Hennie ons al op, Rick en René waren nog flink doende om ons alles zo mooi als mogelijk voor te kunnen stellen en wees maar zeker dat ze klaar waren. Toch een leegte en gemis nu je Rikus daar niet meer kan spreken. De lekker warme stal naar binnen en ineens heb je dan echt ogen te kort om al dat moois juist op het netvlies te laten nederdalen en te verwerken een ietsje hoger. Om en bij de twintig moeders met kids, de een al mooier dan de andere en zo goed als alles al in een bijna perfecte showconditie. Wat doe je dan, je kijkt elkaar aan, haalt de schouders effe op… een oog uitwenen helpt immers toch niet. Hier waren aan de slag geweest, Heeckeren Porsche en Rolls Royce, Dance Dance van de Balkweit, Imre van het Averheino, Christiaan en BZN van de Loarikshoeve. Deze laatste BZN, Imre en Porsche zaten nog ter plaatse, die Porsche, wauw manneke.… helemaal grote fan van, maar waarschijnlijk onbereikbaar. Is natuurlijk ook meer iets voor bedrijfsleiders en dergelijke. Velen van ons stonden al vlug bij het stalletje van Fiona van de Loarikshoeve, waar naast de statige moeder ook nog een machtig mooi geitje en bokje van Rolls Royce, ons vragend aankeken. Bij Corine, een mooie Courtney dochter, zagen we een drieling van BZN: een bruin geitje en twee zwartstippel bokjes. Deze bokjes staken ons figuurlijk de ogen uit en ook hier werd een optie met hoop genomen. Loarikshoeve Fleur toonde ons een zwarte drieling van Porsche, twee zeer mooi aansprekende geitjes en… ik denk, een topbokje. Moe Fleur van de Elsenburg zat er ook en naast haar de prachtige Clara 181 van de Freddy en zijn Paepenbroekse hoeve met twee aansprekende stippelgeitjes van BZN. Ook hier was het weer even terug mijmeren in de tijd en voor velen het beeld van deze liefhebber terug voor de geest halen. Ondertussen zijn deze dieren toch maar mooi acht jaar geworden en dit gelde ook voor Brenda die achteraan stond te blinken met haar twee Porsche bokjes. Deze knaapjes waren nog pril en pas 14 dagen oud. We gaan zeker deze met het kleine witte stipje goed in de gaten houden, die zou nog wel eens Belg kunnen worden. De mooiste van Dance Dance zagen we bij Britney, een zwart bokje en bruin geitje. Mogelijks iets aan de ruimere kant, na het spenen nog eens goed bekijken. Deze staldeur trokken we dicht, om ondergedompeld te worden in de wol van de blauwe texelaars van René. Ook met deze pracht-dieren draait de Loarikshoeve mee aan de Nederlandse en bij uitbreiding misschien wereldtop. We hoorden tot de verbeelding sprekende prijzen, geboden voor deze pyjama’s op poten. Rottweiler Pakkie hield ons vies in de gaten toen we in zijn thuis traden en ook weggingen. Gelukkig had hij al flink wat eten gehad, anders hadden we zeker iemand moeten achterlaten. Eventjes genoten we nog na van al dat moois met een hapje en een drankje in het salon van deze vriendelijke familie. Maar we moesten door, de Rik en het Averheino waren wachtende.
“De Loarikshoeve” van de Familie Bolmer in Den Ham.
Gelukkig maar een grote weide verder wachtte ons de fokkerij van de familie Bolmer. Zoals immer wachtte Hennie ons al op, Rick en René waren nog flink doende om ons alles zo mooi als mogelijk voor te kunnen stellen en wees maar zeker dat ze klaar waren. Toch een leegte en gemis nu je Rikus daar niet meer kan spreken. De lekker warme stal naar binnen en ineens heb je dan echt ogen te kort om al dat moois juist op het netvlies te laten nederdalen en te verwerken een ietsje hoger. Om en bij de twintig moeders met kids, de een al mooier dan de andere en zo goed als alles al in een bijna perfecte showconditie. Wat doe je dan, je kijkt elkaar aan, haalt de schouders effe op… een oog uitwenen helpt immers toch niet. Hier waren aan de slag geweest, Heeckeren Porsche en Rolls Royce, Dance Dance van de Balkweit, Imre van het Averheino, Christiaan en BZN van de Loarikshoeve. Deze laatste BZN, Imre en Porsche zaten nog ter plaatse, die Porsche, wauw manneke.… helemaal grote fan van, maar waarschijnlijk onbereikbaar. Is natuurlijk ook meer iets voor bedrijfsleiders en dergelijke. Velen van ons stonden al vlug bij het stalletje van Fiona van de Loarikshoeve, waar naast de statige moeder ook nog een machtig mooi geitje en bokje van Rolls Royce, ons vragend aankeken. Bij Corine, een mooie Courtney dochter, zagen we een drieling van BZN: een bruin geitje en twee zwartstippel bokjes. Deze bokjes staken ons figuurlijk de ogen uit en ook hier werd een optie met hoop genomen. Loarikshoeve Fleur toonde ons een zwarte drieling van Porsche, twee zeer mooi aansprekende geitjes en… ik denk, een topbokje. Moe Fleur van de Elsenburg zat er ook en naast haar de prachtige Clara 181 van de Freddy en zijn Paepenbroekse hoeve met twee aansprekende stippelgeitjes van BZN. Ook hier was het weer even terug mijmeren in de tijd en voor velen het beeld van deze liefhebber terug voor de geest halen. Ondertussen zijn deze dieren toch maar mooi acht jaar geworden en dit gelde ook voor Brenda die achteraan stond te blinken met haar twee Porsche bokjes. Deze knaapjes waren nog pril en pas 14 dagen oud. We gaan zeker deze met het kleine witte stipje goed in de gaten houden, die zou nog wel eens Belg kunnen worden. De mooiste van Dance Dance zagen we bij Britney, een zwart bokje en bruin geitje. Mogelijks iets aan de ruimere kant, na het spenen nog eens goed bekijken. Deze staldeur trokken we dicht, om ondergedompeld te worden in de wol van de blauwe texelaars van René. Ook met deze pracht-dieren draait de Loarikshoeve mee aan de Nederlandse en bij uitbreiding misschien wereldtop. We hoorden tot de verbeelding sprekende prijzen, geboden voor deze pyjama’s op poten. Rottweiler Pakkie hield ons vies in de gaten toen we in zijn thuis traden en ook weggingen. Gelukkig had hij al flink wat eten gehad, anders hadden we zeker iemand moeten achterlaten. Eventjes genoten we nog na van al dat moois met een hapje en een drankje in het salon van deze vriendelijke familie. Maar we moesten door, de Rik en het Averheino waren wachtende.
“Het Averheino” van Rik Bruggink in Haarle.
Eventjes later reden we al voor op deze illustere locatie, benieuw naar wat ons allemaal wachtte. Rik Bruggink heeft zijn Averheino stal zo uitgebouwd, dat hij in alles wel kwaliteit heeft zitten, dit ook ziet en bijgevolg weinig kan wegdoen. Zo fokte hij vorig jaar een veelbelovende ronde geitlammetjes waarvan er velen nog moesten lammeren om daarna de selectie te gaan voeren. Een totaal van maar liefst 45 moederdieren of toch bij benadering vonden hier onderdak. Allemaal Ursela’s opgesteld in drie stallen, maar alles ruim genoeg en dik in orde. Zelfs de geit op de dertigste plaats zou niet misstaan in mijn stal. Black Label Society van de Roomberg had het merendeel van de dames voor zijn rekening gehouden, om en bij de 25 meiden hebben of dragen zijn lammetjes. BZN 100 van de Marpolle kwam in aanmerking voor een negental schonen. Heeckeren Morris en Lexus mochten de overige tien, alwaar Morris het leeuwendeel te beurt viel. Bij 544 werd een vijfling geboren van BZN 100 ondanks dit toch een drietal mooi ogende geitjes. Ursela 607 toonde ons een koppel mooie bruine geitjes van de bok met de langste naam. Velen onder ons dichten de fokmoederrol toe aan meervoudig kampioene Ursela 457 die gepaard was aan BZN, maar daar was Rik snel om dit bij te sturen. Deze palm kende hij toe aan de 489, een lijn die enorm veel geitjes brengt, getuige hiervan zijn haar 7 dochters die de stal nog mede bevolken. Bij de achtjarige 464 zaten enkele mooie lammetjes van de Roomberg bok. Volgens de meerderheid onder ons zaten de mooiste echter bij nummerke 642: twee zwartjes van de blues zanger, voor de schoonheid van het geitje hoorde ik meerdere oooh, aaah en amaai’s… Uit diezelfde 642 zagen we twee bruine jaarse zusjes van BZN 102 van de Marpolle die heel erg aansprekend waren, benieuwd hoe die uitgroeien na het grootbrengen van hun kroost. Binnen in huis bij Rik had de nog immer kranige moeder, de koffietaak op zich genomen en zorgde zij ervoor dat het ons aan niks ontbrak. Deze lieve mensen bedankende, trokken wij richting ons hotel. Genoeg geiten gezien voor één dag.
Hotel Fletcher - De Sallandse Heuvelrug
Ik volgde Urban, “die reed immers met Wase, en dat is veel beter dan die gps, jong”. Een dik half uur na Dirk kwamen wij dus aan in het Fletcher hotel op de Sallandse heuvelrug. De rest had zich al gewassen en consumeerde een eerste trippel. Van een Nederlandse schone kreeg ik onze kamersleutel. Na enkele trippeltjes en wat nakaarten over alle schoons van de dag, mochten we aan tafel. Het voorgerechtje werd geserveerd en daarin verbleekten de garnaaltjes tot nog minder dan ze eigenlijk al waren. Het hoofdgerecht was een ietsje serieuzer aangepakt, maar goede referenties gaan we hier niet achterlaten. Het nagerecht was zelfs in de richting van het sobere begin. Een lichtpuntje was de piano die daar stond opgesteld en onze Johan die voor het gezelschap een mooi stukje muziek uit de magische vingers liet rollen. Nog wat nagekaart en genoten gingen we de nachtrust in. Zalig geslapen dat zeker wel in deze vredige omgeving. Aan het ontbijt ging het al vlug over de koers, De Ronde stond immers op het spel, een kamp Mathieu en een kamp Wout… en hoe gaat het spreekwoord dan… juist… die derde!. De ganse dag zou ik elke communicatie hierrond gaan schuwen. In uitgesteld relais en bij nacht kon dit ook nog wel eens mooi zijn om terug te kijken….hoopte ik, Wout fan zijnde…
“Het Rheewold” van Marinus Bosman in Geesteren.
En wij weg, op naar Marinus en zijn Rheewold, een klein stalletje “in the middle of nowhere”. Deze fokkerij is dus niet gekoppeld aan een woning en de eigenaar moet dus elke dag enkele malen over en weer om zijn diertjes te verzorgen. En verzorgd waren ze, de zes stippel oudere dieren stonden er zeer mooi op en kwalitatief ook dik in orde, nu ja, hij zal het wel kennen zeker. De Barones gedroeg zich dan ook helemaal haar naam waardig met het halsje en hoofd er heel mooi hoog op. De bruinstippel Ingmar dochter, toonde ons een fantastische hals, maar was net iets minder op de achterbeentjes. Ook de Lankeren stippel die daar nog heel mooi zat te wezen doet ons weer terugdenken aan Ghijs. Deze fokronde vonden wij dan net weer iets minder, maar dat was vooral te wijten aan het experiment dat was opgezet om meer kleur, tan en vooral de moonspots in te fokken. Hiervoor was er een wilde bok aangekeurd, de Multicollor. Ook waren het grootste deel bokjes, maar wel enkele hele speciale. Cinderella x Lars van de Lits had er zo eentje met een heel apart hoofdje. Van Atlantic 5 van Bad Boekelo zagen we hier een mooi bruin bokje en een brown and tan geitje. Het experiment kon geslaagd worden genoemd, daar er toch een heel goed bokje uit voortkwam, nu nog te zwaar en rond aan alle kanten, maar wel heel erg correct, mooi op de beentjes en kleur te over, spots aan alle kanten. Geef hem de fijnere dames zou ik zo denken. De chocomel on the rocks, die Marinus voor ons had voorzien warmde ons weer helemaal op. Klaar voor onze volgende afspraak en die voerde ons naar het Knabbelhofke.
Ik volgde Urban, “die reed immers met Wase, en dat is veel beter dan die gps, jong”. Een dik half uur na Dirk kwamen wij dus aan in het Fletcher hotel op de Sallandse heuvelrug. De rest had zich al gewassen en consumeerde een eerste trippel. Van een Nederlandse schone kreeg ik onze kamersleutel. Na enkele trippeltjes en wat nakaarten over alle schoons van de dag, mochten we aan tafel. Het voorgerechtje werd geserveerd en daarin verbleekten de garnaaltjes tot nog minder dan ze eigenlijk al waren. Het hoofdgerecht was een ietsje serieuzer aangepakt, maar goede referenties gaan we hier niet achterlaten. Het nagerecht was zelfs in de richting van het sobere begin. Een lichtpuntje was de piano die daar stond opgesteld en onze Johan die voor het gezelschap een mooi stukje muziek uit de magische vingers liet rollen. Nog wat nagekaart en genoten gingen we de nachtrust in. Zalig geslapen dat zeker wel in deze vredige omgeving. Aan het ontbijt ging het al vlug over de koers, De Ronde stond immers op het spel, een kamp Mathieu en een kamp Wout… en hoe gaat het spreekwoord dan… juist… die derde!. De ganse dag zou ik elke communicatie hierrond gaan schuwen. In uitgesteld relais en bij nacht kon dit ook nog wel eens mooi zijn om terug te kijken….hoopte ik, Wout fan zijnde…
“Het Rheewold” van Marinus Bosman in Geesteren.
En wij weg, op naar Marinus en zijn Rheewold, een klein stalletje “in the middle of nowhere”. Deze fokkerij is dus niet gekoppeld aan een woning en de eigenaar moet dus elke dag enkele malen over en weer om zijn diertjes te verzorgen. En verzorgd waren ze, de zes stippel oudere dieren stonden er zeer mooi op en kwalitatief ook dik in orde, nu ja, hij zal het wel kennen zeker. De Barones gedroeg zich dan ook helemaal haar naam waardig met het halsje en hoofd er heel mooi hoog op. De bruinstippel Ingmar dochter, toonde ons een fantastische hals, maar was net iets minder op de achterbeentjes. Ook de Lankeren stippel die daar nog heel mooi zat te wezen doet ons weer terugdenken aan Ghijs. Deze fokronde vonden wij dan net weer iets minder, maar dat was vooral te wijten aan het experiment dat was opgezet om meer kleur, tan en vooral de moonspots in te fokken. Hiervoor was er een wilde bok aangekeurd, de Multicollor. Ook waren het grootste deel bokjes, maar wel enkele hele speciale. Cinderella x Lars van de Lits had er zo eentje met een heel apart hoofdje. Van Atlantic 5 van Bad Boekelo zagen we hier een mooi bruin bokje en een brown and tan geitje. Het experiment kon geslaagd worden genoemd, daar er toch een heel goed bokje uit voortkwam, nu nog te zwaar en rond aan alle kanten, maar wel heel erg correct, mooi op de beentjes en kleur te over, spots aan alle kanten. Geef hem de fijnere dames zou ik zo denken. De chocomel on the rocks, die Marinus voor ons had voorzien warmde ons weer helemaal op. Klaar voor onze volgende afspraak en die voerde ons naar het Knabbelhofke.
“Het Knabbelhofke” van Arnold Asbroek in Beckum.
Aangekomen in Beckum stond Arnold ons al op te wachten. Hier zagen we de bokjes Goofy van de Cronenburg en BZN 105 van de Marpolle waarmee de geitjes werden gedekt en als derde geheime wapen werd Bas van de Dalmshoeve ingezet. De eerste twee werden ons ook even buiten voorgesteld, mooie correcte knapen al blijf ik de voorhand van Goofy toch net overdreven zwaar genoeg vinden voor een jeugdbokje. Maar wel zeer mooi klein gebleven, toch dat is ten persoonlijke tittel, ik hoorde ook zeker wel lof. BZN een enorm sterke bok met een goede achterhand en een enorm stel horens. Hier waren net wat meer geitjes dan bokjes geboren uit een veertiental moedertjes, kon dit altijd maar zo zijn. Maria van het Knabbelhofke viel ons dadelijk op. Zo mooi van kleur en beharing, maar ja dat waren ze allemaal. Natuurlijk waren we allen stiekem benieuwd naar de mooie Kim, die nu gekoppeld aan topper BZN 105 een geitje en een bokje bracht. Een uniek bokje, waar Dirk weer als de kippen bij was om een voorzichtige optie te gewagen, Arnold hield de boot nog even af. Hopelijk blijft hij gezond en groeit hij mooi uit tot een evenbeeld van zijn ouders. Een zeer mooie jeugdgeit van Lissandro, Nannie van het Knabbelhofke met een mooi stippel en zwart geitje er bij. Ook Mirthe, nog een jeugdgeitje met een zeer mooi lichtrijp lichaam, had twee zeer mooie geitjes van Goofy. Keizersnede dat was Jessy haar deel, gelukkig verliep alles voorspoedig en deden het bokje en geitje van Bas het heel erg goed. Juliette uit hok 2, een oersterk dier uit Heino x Henriette met een mooi geitlammetje van BZN 105. Bij Nicolina zat er dan weer een heel aansprekend bruin bokje van Goofy. Na nog wat gezelligheid met koffie en koek gingen we weer aan de haal richting Boekelo.
“Het Knabbelhofke” van Arnold Asbroek in Beckum.
Aangekomen in Beckum stond Arnold ons al op te wachten. Hier zagen we de bokjes Goofy van de Cronenburg en BZN 105 van de Marpolle waarmee de geitjes werden gedekt en als derde geheime wapen werd Bas van de Dalmshoeve ingezet. De eerste twee werden ons ook even buiten voorgesteld, mooie correcte knapen al blijf ik de voorhand van Goofy toch net overdreven zwaar genoeg vinden voor een jeugdbokje. Maar wel zeer mooi klein gebleven, toch dat is ten persoonlijke tittel, ik hoorde ook zeker wel lof. BZN een enorm sterke bok met een goede achterhand en een enorm stel horens. Hier waren net wat meer geitjes dan bokjes geboren uit een veertiental moedertjes, kon dit altijd maar zo zijn. Maria van het Knabbelhofke viel ons dadelijk op. Zo mooi van kleur en beharing, maar ja dat waren ze allemaal. Natuurlijk waren we allen stiekem benieuwd naar de mooie Kim, die nu gekoppeld aan topper BZN 105 een geitje en een bokje bracht. Een uniek bokje, waar Dirk weer als de kippen bij was om een voorzichtige optie te gewagen, Arnold hield de boot nog even af. Hopelijk blijft hij gezond en groeit hij mooi uit tot een evenbeeld van zijn ouders. Een zeer mooie jeugdgeit van Lissandro, Nannie van het Knabbelhofke met een mooi stippel en zwart geitje er bij. Ook Mirthe, nog een jeugdgeitje met een zeer mooi lichtrijp lichaam, had twee zeer mooie geitjes van Goofy. Keizersnede dat was Jessy haar deel, gelukkig verliep alles voorspoedig en deden het bokje en geitje van Bas het heel erg goed. Juliette uit hok 2, een oersterk dier uit Heino x Henriette met een mooi geitlammetje van BZN 105. Bij Nicolina zat er dan weer een heel aansprekend bruin bokje van Goofy. Na nog wat gezelligheid met koffie en koek gingen we weer aan de haal richting Boekelo.
“Bad Boekelo” van Oscar Koppelman in Boekelo.
Toen we op Bad Boekelo aankwamen leek het wel of Oscar zeer erg blij was ons te zien. We voelden ons dan ook dadelijk heel welgekomen en de man deed er ook alles aan om het ons naar de zin te maken. Ik denk dan al eens ten onrechte, we hebben de grote stallen gehad en het zal nu wel wat in aflopende kwaliteit gaan, maar dat was hier geenszins het geval. Van de eerste twee stalletjes werden wij gewoon achterover geblazen. In het eerste zat Karin van de Wolfhaag te blinken en ondanks haar 5 jaar leek ze een eerste jaars oude. Bij haar zaten een prachtbokje en een geitje van Matador 81. Ook was Matador blijkbaar in het hokje daarnaast gesprongen. Daar zat Cleopatra van de Loarikshoeve en ook dit prachtige dier bracht een geitje en een al even mooi bokje. Met deze twee eerste stalletjes en wat geluk, kan je topgeitenboer worden. Maar ook de Ursela’s kwamen er heel dicht achteraan en zo brachten 486 en 492 ook een bokje en een geitje van diezelfde zwarte knaap Matador 81, broer van de bij René Boezelman in isolatiecel zittende koebonte 82. Wel benieuwd wat er van de 81 geworden is, nu ik zijn heldendaden zag. Mooi correcte nakomelingen met goede achterhand, voldoende luxe en een perfecte staartdracht. Ook bij Antje 9 van Bad Boekelo had hij een bokje en een geitje, iets priller maar ook iets minder. Antje 7 en Lotje 2 werden dan weer gedekt door BZN 105: een bokje en geitje en twee geitjes. Van deze acht jonge geitjes zouden er volgend jaar nog wel eens een flink aantal in de Boekelo stal kunnen blijven zitten. En zo zie je maar dat je in een kleine pot ook lekkere soep maken kan. Vriendelijk werden wij in deze mensen hun mooie huis binnengelaten, kwispelend vergezeld van een allemans vriendje en genoten we nog na van al dat moois bij koffie en koek voor de chauffeurs en een biertje voor sommigen van de bijrijders. Op naar ons laatste adresje van de dag en zelfs van de reis. Blijkt dit om de zwager van Oscar te gaan, Jos Voorhuis.
“De Voarboer” van Jos Voorhuis in Geesteren.
Toch even moeten karren en kwamen we aan bij een flink landgoed met een grote oprijlaan. Wat een plaatje. Vooraan liepen twee koeien en hun stier, een speciaal Oostenrijks ras zo bleek, ik zag ze nog nooit maar ze waren heel erg mooi en heel erg zwanger. De kalfjes zouden nog een dag of tien op zich laten wachten. Jos kende ik nog niet maar wat een lieve man, zeker voor zo een beer van bijna twee meter. Jammer genoeg sukkelt hij met zijn gezondheid. Wij hopen allen dat er een oplossing komt en hij zich snel weer beter voelt. Je proefde zijn liefde voor de dieren en vooral bij de koeien was dit merkbaar. Ook Urban was in de ban van de delen der edelheid van de stier en voelde zich een beetje te kort gedaan door moeder natuur bij zo veel kracht en overmacht. Geert Rems zette wijselijk een stapje achteruit toen het stiertje hem maar niet uit het gezichtsveld wegwilde. Maar volgens Jos de braafste beestjes die er zijn, hij ging er prat op. In het geitenstalletje vonden we een zestal moeders met hun lammetjes. In het eerste zat alvast de mooiste, een jeugdgeitje Charon van de Voarboer en zij had een boklammetje van BZN van de Loarikshoeve, een mooi correct stippeltje met veel allure. En dan zit je natuurlijk direct met een luxe probleem hé, maar ook tegelijk een dilemma. Kies je voor de moeder en offer je de mannelijkheid van het bokje op teneinde haar mooi te houden, of neem je het risico dat zij wat zal terugvallen na het spenen van haar jongen. Nog een jeugdgeitje, Clara was gekoppeld geweest aan Heeckeren Rolls Royce en bracht een geitje en een bokje ter wereld. Ook had hij Carla van de Loarikshoeve tussen de voorbeentjes gehad en ook hier een bruin geitje en bokje. Ulrike van de Voarboer, een zeer mooie stippelmoeder die op dit ogenblik net iets meer jongere dan jeugd lijkt. Zij staat al wat ver in de ontwikkeling. Haar dochtertje van BZN was goed, maar een beetje aan de te witte kant. Celissa had een koppel zwarte geitjes van Porsche en deze hadden nog wat tijd nodig, ze toonden zich niet echt van hun beste zijde, dat komt nog wel. Charon van de Loarikshoeve, wat een voorbeeld van een fokdier, zij werd terug gepaard aan Jasper van het Averheino. Jammer genoeg niet met het beoogde resultaat en drie bokjes waren haar deel, bokjes met toch wel wat plussen en minnen. Zo had de kleinste een zeer correcte beenstand en achterhand, die de meer luxe grote broer helemaal niet had. Knippen en plakken dan maar… Binnen in de mooie villa, werden wij verwend door de vrouw des huizes met allerhande drank en versnapering en ging Jos voor ons zelfs het frietvet warm stoken, lekker hartverwarmend.
“De Voarboer” van Jos Voorhuis in Geesteren.
Toch even moeten karren en kwamen we aan bij een flink landgoed met een grote oprijlaan. Wat een plaatje. Vooraan liepen twee koeien en hun stier, een speciaal Oostenrijks ras zo bleek, ik zag ze nog nooit maar ze waren heel erg mooi en heel erg zwanger. De kalfjes zouden nog een dag of tien op zich laten wachten. Jos kende ik nog niet maar wat een lieve man, zeker voor zo een beer van bijna twee meter. Jammer genoeg sukkelt hij met zijn gezondheid. Wij hopen allen dat er een oplossing komt en hij zich snel weer beter voelt. Je proefde zijn liefde voor de dieren en vooral bij de koeien was dit merkbaar. Ook Urban was in de ban van de delen der edelheid van de stier en voelde zich een beetje te kort gedaan door moeder natuur bij zo veel kracht en overmacht. Geert Rems zette wijselijk een stapje achteruit toen het stiertje hem maar niet uit het gezichtsveld wegwilde. Maar volgens Jos de braafste beestjes die er zijn, hij ging er prat op. In het geitenstalletje vonden we een zestal moeders met hun lammetjes. In het eerste zat alvast de mooiste, een jeugdgeitje Charon van de Voarboer en zij had een boklammetje van BZN van de Loarikshoeve, een mooi correct stippeltje met veel allure. En dan zit je natuurlijk direct met een luxe probleem hé, maar ook tegelijk een dilemma. Kies je voor de moeder en offer je de mannelijkheid van het bokje op teneinde haar mooi te houden, of neem je het risico dat zij wat zal terugvallen na het spenen van haar jongen. Nog een jeugdgeitje, Clara was gekoppeld geweest aan Heeckeren Rolls Royce en bracht een geitje en een bokje ter wereld. Ook had hij Carla van de Loarikshoeve tussen de voorbeentjes gehad en ook hier een bruin geitje en bokje. Ulrike van de Voarboer, een zeer mooie stippelmoeder die op dit ogenblik net iets meer jongere dan jeugd lijkt. Zij staat al wat ver in de ontwikkeling. Haar dochtertje van BZN was goed, maar een beetje aan de te witte kant. Celissa had een koppel zwarte geitjes van Porsche en deze hadden nog wat tijd nodig, ze toonden zich niet echt van hun beste zijde, dat komt nog wel. Charon van de Loarikshoeve, wat een voorbeeld van een fokdier, zij werd terug gepaard aan Jasper van het Averheino. Jammer genoeg niet met het beoogde resultaat en drie bokjes waren haar deel, bokjes met toch wel wat plussen en minnen. Zo had de kleinste een zeer correcte beenstand en achterhand, die de meer luxe grote broer helemaal niet had. Knippen en plakken dan maar… Binnen in de mooie villa, werden wij verwend door de vrouw des huizes met allerhande drank en versnapering en ging Jos voor ons zelfs het frietvet warm stoken, lekker hartverwarmend.
En zo liep het al een flink stuk in de namiddag en moesten we nog een slordige 230km…. Voor sommigen zelfs nog 100km meer, vooraleer we de eigen stal konden induikelen en kijken, vergelijken. En oh ja de koers wachtte, of toch allerminst de opname. “Vive le velo”
Wat was het wederom een mooie ervaring van een groep vrienden samen in de hobbybeleving. Helemaal zot moet je toch zijn, om in een weekeind 800km rond te toeren voor geitjes te zien. Op bezoek bij gelijkgestemde zielen. Dank aan eenieder die dit mogelijk maakte en tijd nam om te organiseren en ons zo welkom en gastvrij te ontvangen, dit vergeten wij nooit!
Het blijft toch supermooi al die geitjes en bokken, die bokken ja… volgens mijn vrouw draag ik die bokkengeur in mijn poriën… alleen jammer dat zij er niet meer zo wild van wordt….
Wat was het wederom een mooie ervaring van een groep vrienden samen in de hobbybeleving. Helemaal zot moet je toch zijn, om in een weekeind 800km rond te toeren voor geitjes te zien. Op bezoek bij gelijkgestemde zielen. Dank aan eenieder die dit mogelijk maakte en tijd nam om te organiseren en ons zo welkom en gastvrij te ontvangen, dit vergeten wij nooit!
Het blijft toch supermooi al die geitjes en bokken, die bokken ja… volgens mijn vrouw draag ik die bokkengeur in mijn poriën… alleen jammer dat zij er niet meer zo wild van wordt….
