STALLENBEZOEK IN GRONINGEN EN DRENTHE (14-15 APRIL 2018)
|
Vertical Divider
We trekken naar Drenthe en Groningen, in het noorden!
|
HET GRONINGENOFFENSIEF VAN BDO
Een verslag van het stallenbezoekweekeinde in Noord-Nederland. Verslaggever: Freddy RAEYMAEKERS KLIK HIER VOOR DE FOTOREPORTAGE Voor het tweede jaar op rij trokken we met een toffe groep enthousiaste vrienden op geitentoer naar het mooie gastvrije Nederland.
Ditmaal gingen we zo goed als even hoog en zelfs nog iets hoger, doch een beetje meer naar het oosten, den Duitse kant op zeg maar. We zouden maar liefst dertien stallen in twee dagen tijd gaan bezoeken. Onze eerste afspraak was op zaterdag 14 April om 09h30 in Valthermont. Dit was zowat 350 km karren en dan nog een dergelijk zwaar programma….dat zag ik niet zitten. Daarom besloot ik de dag ervoor al af te reizen, vriend Chris had ik binnen de 2 sec al kunnen overtuigen van de voordelen hieraan verbonden. In het pittoreske Nieuw Leusen vond ik een B&B alwaar we terecht konden voor de nacht. Na enkele IPA dagschoteltjes in het centrum, trokken we naar “den Troubadour” (waar hebben we deze naam nog meer gehoord) voor het avondeten, een soort tapasachtig buffet, zeer lekker tof en gezellig, een prijs kwaliteit aanrader. Als afsluiter en slaapmuts van een zeer mooie namiddag toverden de Chrisjes nog een ongelofelijk lekker flesje Armagnac naar boven, doet me er trouwens aan denken dat hier nog een bodempje inzat. Zeer als roosjes zo lekker geslapen zaten we aan de ontbijttafel, maar alwaar den brouwer is geweest moet de bakker niet komen in gedachten lieten we teveel staan. Nieuw Leusen achter ons latende trokken we op pad voor de laatste 70km naar Valthermont. Alwaar de familie Berends van de Aljahoeve ons al opwachtte. Eenmaal aangekomen zagen we dat Ann, Kathleen en de twee Geerten alsook Johan, Luc, Danny en Dirk er al waren. De Maarten vervoegde ons een half uurtje later mogelijks loopt de dienstregeling van het openbaar vervoer hier zowat als in België. Hij zag er volgens de dames wel zeer goed uit, zo echt mannelijk met zijn stoere baard. De groep was nu kompleet, alle 13 present en neen het bleek geen ongeluksgetal te zijn, maar een voltreffer. Iets anders in samenstelling dan vorig jaar, maar met een ervaringsdeskundige meer en aangevuld met schoon vrouwelijk enthousiasme, een mooie balans. De eerste tot de verbeelding sprekende verhalen kwamen los en al vlug moesten we ons neerleggen bij de 6 boklammeren die ineens uit één moedergeitje kwamen gekropen, ons aangereikt door Geert Rems. Wij zijn echt al op vele plaatsen zeer hartelijk ontvangen maar dit sloeg werkelijk alles. Een dergelijk rijk gevulde tafel zag ik alleen nog maar in mijn betere en mooiste dromen en wat een lieve mensen, dienen Albert heeft ons de hele dag voor gereden en waar hij kwam zag je dat hij bij vrienden was en zeer graag gezien. Toegegeven ik ben hierdoor weer iets meer mens geworden, ik had immers een heel ander idee over deze man, welks ik nu zeer vlug bijschaaf. Wat een bink, waarschijnlijk heeft dit te maken gehad met mijn nonkel. Die als twee druppels water op Albert gelijkt. Mijn grootvader kan ik het niet meer vragen, maar misschien is ma Berends ooit in Oostende op verlof geweest. Voorgegaan in de Aljahoeve stal viel ons al dadelijk de vierling op bij Esmeralda van de Chevrettehoeve, een zwarte Donata dochter. Drie geitjes en 1 bokje, maar het kon, meer uier dan geit dus eten genoeg. Carl van de Voarboer was papa van de drie zwartstippeltjes en het zeer luxe bruintje. Ook bij Hanna Lynn van de Elsenburg was gezorgd voor een drieling, twee bokjes en een geitje van Conclusions van de Balkweit. In het totaal waren er vier geitjes en zes bokjes geboren. Ariel van de Aljahoeve een Troubadour drie jeugdgeitje, stond daar zwanger als ze was, zeer mooi te wezen. De tienjarige Marina genietende van haar welverdiende pensioen, zag dat het goed was. De diertjes zaten wel in zeer diepe stalletjes, om ons te foppen denk je dan, zo lijken ze wat kleiner, maar eens op de gang was een mooie twee en vijftig zeer geruststellend. Op de Exlooische landen bij de familie Dekker-Roskam waar zelfs adellijk bloed niet vreemd is, werd er op meerdere diersoorten ingezet. Deze mensen bleken hierin echt wel een neus te hebben voor kwaliteit en juiste vererving. Ze maken het zichzelf ook niet gemakkelijk, door te gaan voor kleurfokkerij gekoppeld aan een degelijke standaard. Vele camels en black and tan waren ondergebracht in ruime hokjes in een grote schuur. Het weer was guur en maakte dat een dergelijke ruimte de zon echt nodig heeft om op te warmen en topconditie te brengen bij de dieren. Ach nog tijd genoeg het is nog maar half April en een weekje zon doet dan al vlug wonderen. Ylona was een zeer aansprekend camel jeugdgeitje uit IJsselland Yasmijn. Ook deze was aanwezig en moeder Yasmijn was nog meer dan best alsook haar lammetjes. Een goed geitje en een belovend bokje, met jawel hoor de tan aftekening dit bokje zou zeker kansen krijgen om zijn genen op het weidse Exlooische veld te verspreiden, nu hoplelijk valt niet alles op het veld. Den Dirk kon zich niet bedwingen en besloot om ook in kleurtjes te beginnen, het boklam komt naar België laat op het jaar. Ook zagen we nog een camel isabel geitje, een zeer mooie kleur als ook type. Ook Idwar van de Corinahoeve werd ons geshowd, een prachtige zwartstippelbok uit Waldorf van het Kastelendorp. Een bokje welks zeer goed op de poten was, met een heel goed kruis en staartdracht. Een tiental Ouessant schaapjes konden we ook nog zien en Wyandotes in allerhande kleurslagen waaronder enkele zeer leuke kampioentjes, heel erg mooi. Ik telde maar liefst 146 kuikentjes in diverse grote en pluimage, al kan het er ook wel eentje meer zijn geweest. De Tibetaanse Spaniëls mochten zich ook even aan ons komen voorstellen, wat een klasse. Na deze jongens bedankt te hebben voor de gastvrijheid en de inkijk in hun diverse hobby’s ging het richting Musselkanaal naar de Chevrettehoeve van Jan De Vries, nu ja ging het… als laatste van het konvooi heb ik enkele flitsbakken getergd om aansluiting te blijven behouden. We mochten met Jan…. wat een lengte, wat een kolenschoppen van handen, dadelijk mee naar de stal. Een klein fijn warm optrekje vol met kwaliteitsdieren en daar ik in eerste zeer benieuwd was naar Donata, viel zij zeker niet als eerste op, zeer goed bezig deze fokkerij. Twaalf geitlammetjes en twee bokjes, nog een bijkomend groot geluk. Ik zag den Dirk al dadelijk zijn resterende saldo nakijken en jawel hoor hij kocht mogelijks het beste bokje welks we op de reis zagen voor ieders neus weg. De wereld is aan de rappe en de durvers zeggen we dan. Deze Ferdi zoon uit Louara Van Het Kastelendorp zal eerst nog ingezet worden in de geboortestal en daarna naar België komen. Doorfokken met eigen materiaal is een bewijs van inzicht en kunde zo blijkt maar weer. De twee vierjarige Wilko dochters hadden drie geitjes van Fleurs Grandeur en een van Valeriaan, de jeugdgeitjes en dan vooral juffrouw Femke sprongen ons zeer in het oog. Deze laatste had een zeer aansprekend geitlammetje van Ferdi. Een zwart Loarikshoeve geitje had twee mooie geitlammetjes van Ewoud van het Averheino. Het lammetje bij Donata leek me echt wel een toppertje te zijn, een heel aansprekend kopje en een diep rode kleur zullen pa valeriaan met fierheid stemmen, verder stalen we ook nog een idee voor een iets guillotine achtigs aandoende toiletteertafel, zeer doordacht efficiënt en goed gevonden. Toen alles was geshowd werden we door de vrouw des huizes uitgenodigd om haar lekkere soep te komen proeven, iets wat wij met veel graagte dan ook deden. Zo lekker jong, zoveel kooktalent, gelukkig gaat Jan in de hoogte en niet in de breedte, maar wat niet is……… zeker toen ook nog eens die lekkere broodjes met rookworst heel vlot hun weg naar binnen vonden en nagespoeld werden met een Hertog Jannetje. Ook Jan sloot bij ons groepje aan, zo gezellig was het en hij bracht ons naar het Noorderdiep bij Fokko en zijn Joymarhoeve. Hier zagen we zeven moederdieren die door diverse bokken waren bezwangerd hieronder waren er nog drie jaarse Logan dochters. Zo waren er lammetjes van Fleurs Grandeur, Topline 27, Ferdi van de Chevrettehoeve en een eigen fokproduct Obrigado, 5 geitlammetjes en vier bokjes als resultaat. Het Topline contrastippel geitlam leek ons de mooiste verhoudingen te bezitten, de zeer mooie in 2014 geboren Kysia bezat nog enorm veel jeugd en klasse zonde van die lange horens. Met een slijpschijfje en vijl zou ik hier wonderen kunnen verrichten. Bij haar twee Grandeur geitlammetjes, zeker niet van de langste maar het donkere viel op in degelijkheid. Twee boklammetjes van Fleurs Grandeur en amper 10 dagen oud zorgden voor een verdeling in de meningen, persoonlijk vond ik het bruintje beter dan het grijs. Binnen nog verder keuvelend bij wat hapjes en een drankje werd ons ook nog een soortig leverworst gepresenteerd, zeer lekker maar O zo stevig, hiervan ging zelfs terug haar groeien op ne kletskop Ook Fokko sloot zich bij ons groepje aan en ging verder met ons mee op pad. Bij Johan van Ginkel in Sellingen op het Bouwerschap kwamen we terecht in een mooie oude hoeve alwaar de melk activiteit wat was terug geschroefd bij gebrek aan gepassioneerde opvolging. Nu werd er enkel nog wat Holsteiner jongvee met de broodnodige kennis van zaken opgekweekt. De drie kalfjes in de boxen hadden zelfs een warm winterjasje aan, zot van koeien zeker. Hoe Johan zijn kinderen teste of ze de liefde voor de stiel mogelijks hadden, was door ze de verantwoordelijkheid te geven over een toompje kippen. Wanneer deze diertjes dan enkele dagen later met grootte stappen en vragend Johan tegemoet liepen wist hij voldoende. Dit alles maakte dat er meer tijd vrij kwam voor de passie in de blauwschimmel fokkerij. Niet zomaar van alles wat met een lijntje hier een vlekje daar, maar het uniforme blauw. Er zijn gemakkelijker doelstellingen, vooral Hubertus een Gouverneur zoon uit Evita viel ons erg in de smaak, een gepaste blauw kleur en een zeer beste kwaliteit, naar verhouding en type kwam dit zeer dichtbij op show niveau. Ook Hilda & Michiel en Yvonne & Bert waren zich hiervan komen vergewissen en na een vriendelijke begroeting lieten zij de verdere beoordeling aan ons. In de mooie ruime geitenstal zaten nog twee degelijke blauw schimmel moedertjes met vooral een donker geitlammetje welks zeker weer een volgende stap vooruit was. Dwerggeitjes van in 1969 doet waarschijnlijk terug grijpen naar wat nostalgie. En hier zagen we dan nog een Ofelia dochter, Claire van de Elsenburg, Liana van Carpe Diem allemaal tot de verbeelding sprekende verre en recentere geschiedenis, zo weg gehaald uit de plooien van de tijd. Fleurs Grandeur had hier voor nageslacht gezorgd en hoe, vruchtbare grond alleszins twee drielingen en zelfs twee vierlingen, Johan speelt liever niet zelf voor God en laat het over aan de natuur en de grote baas zelf. Daardoor was er wel wat verschil te zien en kwam de gevleugelde uitspraak “ den deze heeft te veel om dood te gaan, maar te weinig om te groeien.” Een Carldochter uit Bregje van het Knabbelhofke had een zwart geitlammetje wat ons zeker wel wat leek te hebben, Bregje zelf konden we ook nog zien, echter met keizersnede en zonder lam, zo zonde. Na de nodige versnaperingen en de betekenisvolle inkijk in wat het Holsteiner ras hier voor deze mensen ooit betekende gingen we terug op reis. Ditmaal bracht de tocht ons naar de familie Roelfsema en t’ Hoornke wat een beer jonge die Henk, daar ga ik liever pinten mee drinken dan tegen te worstelen al ga ik het eerste waarschijnlijk ook dik verliezen. Maar ook hier weer wat een lieve mensen, wat een mooie familie, het was super gezellig in hun woonkamer, kippenvleugeltjes en gehaktballetjes a volonté, biertjes, fris, koffie ja zelfs de Bokma kwam al vlug boven voor de liefhebbers. Maar eerst had Henk ons al naar het mooie stalletje geloodst, een onderverdeling om u tegen te zeggen, echt knap in elkaar geknutseld. Ik was vooral benieuwd om Porinde te zien en wat daaruit voort was gekomen, zij werd gepaard aan Topline 27 vh Stapelbroek jammer genoeg maar één geitlam, alleen en geboren begin Januari was deze wel al flink doorgegroeid. Bij Ursula 500 zaten twee zeer aansprekende zwartjes, een bokje en een geitje van Joshua van de Wolfhaag. Ook Quyn 10 een eigen product kreeg kansen en zat ook nog ter plaatse hij had vooral bij Janis 426 een mooi stelletje verwekt. Allemaal mooi getoiletteerd en in de beharing werden ze ons buiten getoond. Door de lage temperatuur hadden ze er echter geen zin in en wilden ze vlug terug naar binnen, op een paar na waarop wij de jacht opende. Het liep al tegen den avond en zowel Jan, Fokko als Albert hadden nog andere verplichtingen en namen afscheid van ons. Wat een kerels die twee jongsters, een ganse dag met ons opgetrokken in hun t-shirt en het was echt niet warm, wij hadden allen een trui en dikke jas aan, het leek wel of die twee een litertje antigel ophadden. Toen naar ons laatste geitenadresje van die dag toegereden, de Corinahoeve van de familie Jan & Els Schutte en kleindochter Elisa. Wat een genegenheid en liefde koesteren deze twee mensen “opa en kleindochter” voor elkaar. Zelf heb ik momenteel drie kleindochtertjes en een kleinzoon alwaar de oudste tien is, ik hoop op het einde van mijn rit nog even te kunnen terugblikken en iets dergelijks te hebben opgebouwd met hen. Naar de geitjes toe was ik vooral benieuwd naar wat stammoeder Floortje allemaal had doorgefokt en wat was dat buiten verwachting goed zeg. Quasi uniformiteit van lange luxe dieren was het resultaat, de ene al mooier dan de ander. Gefokt was er dit jaar met een eigen product, Justin van Corinahoeve. Valeriaan 1 vd Optimist en Casa Rosa’s Grandeur 3. Justin mocht even uit het bokkenhok, mooi klein en zeer correct in de verhoudingen, nu nog even bij de pedicure langs en dan zal zijn stap, vooral in achterhand sterk beter zijn. Jammer genoeg had Floortje dit jaar maar een lam gebracht een bokje van Valeriaan 1, mede door het alleen zijn was hij al flink uit de kluiten gewassen, wel was dit dier verder zeer correct maar miste mijn inziens wat luxe in hals en schouderpartij, maar Floortje zelf wat een klassedier nog zoveel luxe en jeugd op een vijfjarige, dat zie je zelden. Bij Floortjes dochter Henrietta bracht valeriaan 1 een drieling alwaar een zeer mooi zwart boklammetje tussen zat, iets wat we zeer graag nog eens terug willen zien op de bokken nationale. Gerdi kreeg van Valeiraan 1 een drieling en ook hier weer 1 aansprekend snittig geitje. Nogmaals een drieling van Grandeur 3 bij Elviera 199 van het Averheino. Ook Irene bracht een drieling van Grandeur 3, hier was het zwarte geitlam het uitverkorene. De twee geitjes van Justin bij Hannelore hadden zelfs te veel lengte. Gezellig rond de tafel en in het salon, ontbrak het ons wederom aan niets. Bij het doorgaan vielen me de uniek mooie meeuwtjes op in de ren. Maar hoe ze ook hun best deden hun betere kant te laten zien, hoe ze ook pronkten, verbleekten ze bij de kleurenpracht van de kokette Elisa, een zekere aanwinst voor onze hobby beleving. Het was half acht geworden toen we Winschoten naderden en in de verte ons nachtverblijf “In den Stallen” een statige bowling boerderij zagen liggen. Vlug fristen we ons wat op om tegen 20u aan tafel te kunnen gaan, zo had de kok ook op een schappelijk uur gedaan. Verwonderlijk dat zo’n stevig lekker menu er toch nog vlot inging na een dag vol proeverijen. Dank u wel BDO voor deze smakelijke traktatie, we lieten het ons allen zeer wel gevallen. Vele onder ons waren al flink moe en aan rusten toe, maar zoals dat gaat word er nog wat na gepraat, enkele leuke verhalen blijven mij waarschijnlijk nog heel lang bij. Zo kocht één van ons een ander geiten autootje, het oude liep al naar de twintig jaar, toen hij hier mee thuis kwam vroeg hij de vrouw om toch maar even toe te kijken hoe dit in de garage onder het huis zou passen, niet dus. Het wagentje was een drietal centimeter te hoog, banden aflaten misschien al lijkt het uitbreken van het klinkerbed een meer plausibele oplossing. Een ander lid van onze groep heeft een kleinzoon van 9 die gek is op zijn kat, toen deze laatste tijdens het spelen in een bak water belande, geraakte het kind zo in paniek dat hij zijn tablet nam en “dokter Google” om raad vroeg door nat poesje in te tikken. Het katje was al mooi droog toen aan de getoonde biologieles een abrupt einde kwam, omdat ma dit opmerkte. Wederom sliepen we als roosjes behalve den Danny die had heimwee naar vorig jaar. Toen ik des morgens al iets vroeger dan mijn reisgenoten de mooie gelagzaal, die als ontbijtruimte dienst deed binnentrad had ik een goed gesprek met de man die ons ontbijt serveerde. “In donker droef bestaan wijst eenheidswil de weg naar licht en levensvreugd” een aan den muur prijkende slogan die mij intrigeerde bleek sterk socialistisch zelfs communistisch gedachtegoed in zich te dragen. Dit stamde uit de periode 1800 – 1920 alwaar dit gebied de graanschuur Nederlands werd genoemd. Grote statige herenboerderijen domineerden destijds het weidse landschap. Waar wij nu verbleven dat was toen een hulp boerderij, alwaar de opper werkmeester en rechterhand van de herenboer, de allergrootste gezinnen huisveste. Enkel de man werd betaald, maar vrouw en kinderen gingen mee het veld op. Begin 1900 kwamen deze mensen in opstand en brak er een staking uit die zeer brut en meedogenloos werd neergeslagen, van toen af ging het alleen maar bergaf en nu in deze moderne tijden voltrekken zich hier nog echte drama’s bij mensen die getroffen worden door de gaswinning, net nog was er een beving van 2,2 wij voelen zeer mee met de getroffenen. Ondertussen was het flink gaan regenen, allé het goot water, maar we moesten erdoor we werden verwacht bij Jacob en Frouke en hun Kikkert diertjes. De hele weg had ik al gegniffeld en binnen pretjes gehad hoe het zou lopen, of Jacob zou gaan vragen naar mijn Ilia fokkerij en ook al werd het heel even aangeraakt ik vertelde hem toch lekker niet dat ik er enkele hele beste van heb neh. De conditie liep net als bij ons bezoek vorig jaar weer van de diertjes af. Er hadden zo twintig dieren naar de show gekund, mocht er nog een winterkeuring zijn zij zouden zeker schitteren. Van al die mooie Logan dochters moest toch nog wat over zijn hadden wij gedacht en ja hoor. Een tiental jeugdgeitjes van deze goed verervende Vossenpoel zoon hadden het gered. Deze zorgden nu voor het nageslacht, vooral Joshua van de Wolfhaag nazaten. Maar ook een enkele Valeriaan en Naparten, een eigen gefokte bonte bok zorgden voor wat kleur in het bruine bestand. Nog twee moesten er gaan lammeren binnen de week, maar er zat al kwaliteit genoeg. Bij de super mooie 409 een Bastijn van de Loarikshoeve dochter, zaten er twee mooie geitlammetjes van Joshua vd Wolfhaag waarvan er eentje zeer aansprekend was. De 439 een uitspringende Logan dochter had ook twee geitlammetjes van Joshua, deze waren wel nog maar twee weken en aan de muisgrijze kant met een mooi kolletje, toch zagen wij hier al veel goeds in. Bij de 415 zaten een bokje en geitje van Joshua vooral het bokje was zeer correct en deed menig geldbeugel opwippen. Maar alvorens dat zal kunnen gebeuren moet hij de Kikkert kleuren nog verdedigen op het veld van eer. Ons nieuwste gedreven lid Kathleen was gecharmeerd door een bont geitje van Naparte, het lukte haar echter niet. Maar iets later bleek Hilko wel te zwichten voor haar charmes en kon zij zelfs een mooi bontje uit de Linda lijn bemachtigen, kans verkeken Jacob. Ook de Geerten en Maarten bleven achter en terwijl wij al heel goed bediend werden door de vrouw des huizes, dachten we wel dat er een koop gesloten ging worden en wie weet……………. Na het verorberen van lekkere taartjes een sloot koffie en de verhalen over de handel van vroeger en het mooie geld toen geboden, was het tijd om door te gaan. Jacob en Frouke reden ons voor naar vriend Hilko en Janette, in Oostwold en hun Carpe Diem en Kuzemer stal, we waren iets te vroeg maar welkom als altijd. Jacob en Hilko dat zit goed, dat voel en zie je, die Jacob lacht en grapt ook een hele tijd door, zoveel plezier in het leven zou minstens 90 moeten geven. De Kuzemer dieren waren gedekt door Joshua, terwijl de Carpe Diems vooral Valeriaan kregen, uitgezonderd Suzanne en Julene die ook bij Joshua mochten. Het zwartbontje van Linda 24 was echt een streling voor het oog, zo mooi koebont dan ga je echt niet meer muggenziften over een allerkleinst gebrekje hier of daar. Weg gestoken in een hoekhokje dacht ik eerst dit is een bokje, niets was echter minder waar, een heel best geitlam uit Liana en Valeriaan zat daar. Ook hier nog zeer mooie Logan dochters, zelfs een super mooie Linda 30 en toch helemaal bruin, zij kreeg twee bruine bokjes die er ondertussen al vanaf waren. Bij Julene een aansprekend zwart geitje met een mooi kolletje. Ook Suzanne had een heel mooi koppeltje waar het bokje “den tweede “ dus, ons het meest opviel. Maram toonde ons een zeer luxe Valeriaan contrastippel geitje, Junika en haar geitlammetje hebben zich goed weten houden onder het geweld van de drie bokjes, alwaar er ondertussen wel twee van weg waren om de fles te krijgen. Algemeen vielen ons de zeer degelijke tot super kruisjes op bij ongeveer alle dieren. De nieuwe drinkbakjes leken ons ook wel iets te zijn wat navolging gaat vinden, ik ga in elk geval op zoek. Nog vier stallen te bezoeken, we moesten dus verder gaan. Nu was het Hilko die ons voorreed, naar het meest noordelijke punt waar ik ooit als was. Lutjegast bij de familie Notebomer, stal Minorgast. Gelukkig hadden we een presentje bij, de vrouw van Dirk bleek jarig te zijn zij werd namelijk 40 jaar, je zou het haar echter helemaal niet geven. Hierdoor leek het net de zoeten inval te zijn, nu met drie kinderen en tien kleinkinderen heel dicht in hun buurt wonende, echt wel gezegend deze mensen. Geen moeite bleef gespaard om het ons gezellig te maken, zelfs een extra kacheltje had het vertrek mooi op temperatuur gebracht hieraan hebben we ons goed kunnen opwarmen. Opeens kwam er een flauw water zonnetje piepen aan de verre mistige horizont, zou het beter gaan worden en ja hoor even later was het zover. Pieter Sibma kwam mee de animatie verzorgen, of misschien kwam hij gewoon voor de lekkere soep en gehaktballen, broodjes, suikerbrood, krentenbrood….. man, man zo lekker en het kon echt niet op, we zagen de geitjes zo zitten door het glas. De selectie was hier al gemaakt en meerdere moederdieren waren al vertrokken. Wel zaten er nog enkele mooie Moke jeugdgeitjes, Jasper van het Grensdorpke zorgde hier voor zeer mooie halsjes op de geitlammetjes. Het zeer complete zwart alsook bruinstippeltje stonden ons zeer aan, een super mooie jongere geit dochter van Eloi van de Lange Weide met een gepast type en onberispelijk kruis wilde elk van ons wel mee naar huis. Jammer dat zij slechts een enkel boklam bracht. Toen moest echter het allermooiste nog komen en stelde Dirk ons zijn Friese paarden voor, machtige edele dieren en in tegenstelling tot het oudere ras, zie je hier ook meer fijnheid en luxe in komen. Bij zijn fokmerrie was er nog een veulen met zeer mooie gangen en echt veelbelovend naar het dressuurwerk toe welks ongetwijfeld volgen zal. Nagenietend vervolgden we onze weg en gingen zo op zoek naar een stalletje in de Punt nabij het sas op het kanaal. Het oude Turfland van sluiswachter en ringmeester Dick Kattouw. Wat een mooie locatie zo vlak bij het water en alles meer dan kraaknet. Je kan hier gerust je boterham laten vallen, die oprapen en even smakelijk verder eten. In het propere stalletje allemaal of toch bijna allemaal, zwartstippel geitjes. De 13 jaar oude Xitani zat hier heel rustig van haar oude dag te genieten. Gefokt was hier vooral met Theun fan it Butenlan en enkele door Topline 27 van het Stapelbroek alsook Juwel van eigen bodem. Kruimeltje het kleinste van de drieling bij Hillary bleek de favoriet te zijn, wel de kleinste maar constant aan de tiet. Evita had nog één snittig zwart geitje, de dierenarts had de twee andere jammer genoeg niet kunnen redden. Bij Janien zaten twee beste donker stippeltjes van Teun, hier blijft zeker weer wat van over. In totaal 10 geitjes en een bokje, hoeveel geluk kan je hebben. Het mooie bokhotel bleef dien ten gevolge helemaal leeg. Nu ging Dick ons weer voorrijden naar de Brinkstukken. In Tynaarlo wachte een 83 jarige kwieke jongeman ons op. Wat een mooie woning met pas vernieuwd rieten dak, we mochten zelfs binnen kijken naar eigen kunstzinnige verwezenlijkingen, deze man zat blijkbaar nooit stil. Hier was ingezet op meerdere bokken en kregen Theun, Valeriaan en eigen producten Lauren en Lian van de Brinkstukken hun kans. Een nog maar drie dagen oud zwartstippeltje van Theun had zeker iets, maar zo jong kan je nog niet juist zeggen wat dan wel. Een Valeriaan geitje in het eerste hokje was zeker ook niet mis. Ook een Kreude van de Kikkert dochter bij Janet van de Optimist had heel veel kwaliteit. Van Lian zagen we nog een zeer mooi typisch geitlammetje bij Irella. Bij Lola konden we een heel sterk en alert zwart bokje bewonderen, waarschijnlijk de opvolging. Op vraag werden ons meerdere dieren geshowd en Lauren mocht naar tevredenheid van de eigenaar ook nog eens opdraven, hij zorgde immers voor 7 geitlammetjes. Na ons tegoed te hebben gedaan aan lekker eigen geperst appelsap, bedankte we den lieve man en gingen we verder op weg naar ons laatste adresje. Ik kon het nauwelijks ingeven op den Tom Tom, Verlengde hoogeveensche vaart 130, jaja, gelukkig reden we nu toch al flink zuidwaarts naar het Langerak van de familie Blokzijl, waarschijnlijk waren wij wel de laatste die dit Langerak bezochten. Na jaren in de conciërgewoning van het bedrijf te hebben gewoond had Bertus nu gezorgd voor een eigen stekje enkele kilometers verderop. Zo te horen keken zij er enorm naar uit en binnen enkele dagen zou het dan zo ver zijn, de grootte verhuis. Ook het stalletje welks dik in orde was, ging integraal mee. De inhoud daarentegen daarin zou gesnoeid worden, enkel de oudere dieren en hun geitlammetjes mochten mee. De bokjes zaten apart, de jeugdgeitjes hadden allen bokjes gebracht en mogelijks was dit deel van de reden waarom zij niet mee mochten. Persoonlijk zou ik voor Agyla toch een uitzondering gaan maken, een zeer fraai jeugdgeitje. Carlo 47 van de Hazeldonk en Joshua van de Wolfhaag waren hier aan de slag geweest. Jaklien van de Vossenpoel * Carlo 47 bracht twee geitjes en een bokje, mogelijks het bokje waar Hilko op wacht…. Kadett had twee identieke zwarte Joshua geitjes met een mooi kolletje, een stelletje wat ons zeer bekoorde. Maar bij Aygo zat waarschijnlijk wel het mooiste bruin stippelgeitje van vader Carlo 47. Ook bij Serena zorgden hij voor twee bruine geitjes. Serena en Jaklien twee echte fokmoeders met een massa ruimte en melk. Kadett zal hen zeer waardig gaan opvolgen dat zie je nu al. We werden nog goed vol gestouwd met allerhande lekkers en na lieflijk uitgezwaaid te zijn door de vriendelijke familie Blokzijl, lagen er nog meer dan 300 lange kilometers op ons te wachten. Het was stil in de auto de Chris was weinig van zeggen, moe maar waarschijnlijk ook wat onder den indruk van al dat moois. Het ging wel vlot en den trafiek viel best mee en dus waren we na 3,5 uur omstreeks 22u thuis. Ik ben dan dadelijk naar mijn diertjes gaan kijken of de zoon alle orders piekfijn had uitgevoerd en dat was ook zo. Wel was ik blij hen terug te zien en dat was zichtbaar wederzijds toen ze me vragend aankeken..... en hoe was het? Heb ik ze gerust gesteld en verteld dat zij toch de allermooisten zijn. Rest mij enkel nog iedereen te bedanken voor de gezelligheid, voor het organiseren, voor de hartelijke ontvangsten, de prachtige foto’s, het meezeulen van de tricolore vlag, voor alles wat ik vergeten ben en wat toch bijdroeg tot deze meerwaarde in ons aller bestaan. |
Weekendreis naar Noord-Nederland 2017
In het weekeinde van 8 en 9 april organiseerden we
een TWEEDAAGSE STALLENBEZOEK-REIS
naar Noord-Nederland.
Tekst: Freddy Raeymaekers
Foto's: Danny Borry
Een tweedaags stallenbezoek door Noord Nederland in organisatie van de BDO, op 8 en 9 april 2017.
En zo voelde het echt wel, superlatieven schieten te kort om dit te beschrijven, we beleefden een top weekend. De illustratie in deze zal mijn Dominica wel zijn die dolgelukkig was dat ze was meegegaan, ook al heeft ze niks met geitjes.
De koningen waren, Johan, Dirk, Danny, Geert, Geert, Gerard, Maarten, Chris & Chris, ons Dominica en ik. Ons doel alle geitjes en bokjes in het Nederlandse noorden te gaan bewonderen, aan diegenen die dit geheel organiseerden nu al een zeer gemeend en bewonderenswaardig dank u wel.
Het eerste adresje waar we werden verwacht op zaterdagmorgen was in De Knipe, bij Sil en Tinny Dekker. De Chris’jes en wij kwamen mooi op tijd, de rest had een academisch kwartiertje ingebouwd, doch na een verplaatsing van meer dan 300 km, best begrijpbaar. De reden dat wij mooi op tijd waren lag in het feit dat wij al op vrijdag waren afgereisd en in een B&B in de buurt hadden overnacht. We hadden toen al een onvergetelijke avond achter de rug in stallen De Kikkert en Carpe Diem. Waar we vooral heen trokken voor de Logan fokkerij, het weg en weer getreiter namen we er graag bij. Pas ver na middernacht in ons bed wezen getuigt hiervan.
Maar terug naar stal de Pijpjes van Sil, een rustig rijhuisje dat geiten ademde, overal was het duidelijk: hier woonde een geiten liefhebber. We werden heel gastvrij ontvangen in een zeer huiselijk sfeer, met koffie en taart. Sil was herstellende van een wel vrij zware operatie. En ook al zag je dat dit hem had geraakt, toch was hij vrij positief, vooral door de vele attenties die hij had mogen ontvangen, vooral ook van geitenvrienden. Op een gegeven moment is zelfs beslist een extra bak aan de brievenbus te zetten om alle kaartjes te herbergen. Fantastisch toch? Toen werden we naar de stal geloodst, over onze Belgische kavelinplanting kan veel worden verteld, maar hoe hier de scheidingslijnen liepen was wel heel apart. Even ontspon zich een droombeeld van hoe je dan vanuit je luie zetel en ongestraft het zonnende buurmeisje net voor je hebt. Het stalletje was verdeeld in negen nette hokjes waarvan slechts 5 waren bezet. Kwaliteit boven kwantiteit, we zien dit nogal eens anders. Kwaliteit in degelijke laag gestelde dieren: vooral Heeckeren Rock en Roll had hier zijn kansen gekregen, maar ook Hein van de Pijpjes. Uit Femmy & Rock en Roll waren twee belovende zwart stippeltjes geboren, Irma en Isabella, alwaar het donkerste ons het beste leek. De Gonda geitjes uit Rock en Roll vielen ons ook op vooral dit met de “Pírí Pírí” (lelletjes). Deze gaan we zeker nog terugzien op de keuring. Sil was zo enthousiast over de nafok dat Didi en Gerdien, toch wel zijn bewezen fokdieren, naar belovende nieuwe leden mogen verhuizen om daar voor nieuw geloof te zorgen. De geitjes werden ons ook nog eens buiten voorgesteld, alwaar zij wat klimtoestellen ter beschikken hadden, goed voor de spiertjes.
Daarna gewoon de straat over naar nummer 40 bij de familie Gerrit van der Meer naar de in wording zijnde stal de Catharinahoeve. Een klein net stalletje met vier hokjes, Greta van de Pijpjes en de dochter van Gr 3 sprongen er wat uit. Één geitje moest nog lammeren en eentje bleef gust. Sil heeft hier de geitenmicrobe goed binnengebracht. De mooie ruimte die er is doet spoedige uitbreiding vermoeden.
Terug bij Tinny stond de dampende soep al op ons te wachten, we hadden de keuze uit groenten en tomaten soep met balletjes. Bij dit laatste kleinood ontstonden aldra de wildste veronderstellingen, het spenen van de boklammeren zat helemaal mee in het verhaal. Na nog een pilsje en wat koffie lieten we deze prachtige mensen achter ons en trokken naar onze volgende bestemming.
De Marpóle bij Sjouke VD Veen alwaar de duiven de kippeneieren uitbroeden! Hier was zowat van alles te bewonderen in de mooie volière en zelfs nog wat schaapjes. Zo te horen hield deze man wel van wat experimenteren, iets anders proberen en kijken wat dat dan wordt. Maar we kwamen voor de geitjes en die kregen we dan ook te zien. Vooral Ursus en Moukedochters met lammetjes van Duncan, Moke, Conquen en Troubadour 2, deze laatste zat nog ter plaatse en mocht ook even opdraven, goed in de verhoudingen, maar dan wel even door de massa heen kijken, hij mocht net iets lichter/strakker zijn. Er waren 6 geitjes en 7 bokjes geboren, Sjouke was hiermee zeer tevreden. Een stippellammetje uit een Moke dochter maal Conquen, leek ons het meeste potentieel te hebben. Opvallend was echter de uniformiteit en luxe in de moederdieren. Ietsjes hoger en ruimer, mooie voorhand en iets langere/lagere kruisjes. Een type waar sommige lovend en andere iets terughoudender tegenover stonden. Jammer voor Sjouke was dat zijn vrouw nu voor een tweede opeenvolgende keer herstellende was van botbreuken in de ledematen en zij daardoor niet mobiel was. We wensen deze mensen een spoedig, volledig herstel toe…. hou het heel.
Op naar de volgende vertoning, ditmaal bij Boukje Cuypers te Kollumerzwaag in stal “Fan it butenlan” lastig te vinden…, we moesten immers langs Egypte. Vijf stalletjes in het lekkere warme hok met evenveel moedertjes. Toch was hier gekozen voor diversiteit en brachten Duncan, Logan en Kreude van de Kikkert respectievelijk drie bokjes, drie geitjes en twee geitjes. En den baas, hij keek ernaar en zag dat het goed was, bleek ook uit de allereerste optie van de dag die door Maarten werd genomen. Twee mooie bokjes een zwart en een bruin van Duncan en twee geitjes van Logan uit een Ursus 69 jeugddochter. Een zeer mooie verschijning, jammer dat haar schoudertjes iets minder aangesloten waren. Een ploeg die daar in den hof stond, trok Danny zo aan dat hij mij perse als menner wilde om één voor te trekken, zou er dan toch bloed van Brabants trots door hem vloeien. Door de mevrouw des huizes werden we in de watten gelegd met Friese worst en sukkerbollen: een soortig suikerbrood, rijkelijk besmeerd met goei boter. Toegegeven, samen met de aangereikte Hertog Jannetjes, ging dit alles vlot naar binnen.
Ons laatste geiten adresje van de dag was bij de familie Solle. Folkert, Meno en Itske wachten ons al op in stal “Fan Lytse Wald”. Allemaal kleine laag gestelde moedertjes, deze werden bezwangerd door Troubadour 2, Lets Dance van de Balkweit en Bastijn. In totaal werden hier 6 geitjes en 6 bokjes geboren, wat de eigenaren dik tevreden stelde. Bastijn leverde jammer genoeg enkel bokken af: hij nam er 4 van het totaal voor zijn rekening. Uit Lets Dance weten we ondertussen worden zo goed als allemaal mooie geit lammetjes geschud. Toch had hij hier gezorgd voor een mooi stippelbokje uit een Marpolle dochter, over zijn twee geitlammetjes waren de meningen zeer verdeeld, de bleke had wat meer in het middenstuk en hals, de donkere was in het totaal iets luxueuzer. Een zeer correct stippelboklam van Bastijn zat helemaal vooraan alleen bij mama, dit zorgde er voor dat hij wat meer volume en hoogte had, zijn net na Nieuwjaar geboortedag had hier zeker ook mee te maken. In een toompje drielinggeitjes zat ook nog een zeer leuk exemplaar. Een klein Troubadour dochtertje was nog maar 3 dagen, maar wel natuurlijk mooi. Uiteindelijk mocht alles de weide in, één van de lammetjes was ondertussen zo over verhit dat het prompt een duik nam in de gracht. Aan haar gedragingen achteraf te zien zou ze dit wel niet meer gaan herhalen. Wederom mochten we aanschuiven aan een rijkelijk gedekte tafel, voor iedereen wat wils. Vooral de Berenburg smaakte Danny heerlijk, waarop hij een flesje kreeg voor onderweg. Deze mevrouw des huizes viel zeker buiten het gemiddelde der Nederlandse zuinigheid, immers het halve litertje verdubbelde zich toen er zelfs maar een kleine toespeling was. Er ontspon zich aan de tafel een leuke discussie over de lengte en staartdracht van onze……… diertjes. Hoe willen we hiermee verder, wat gaan we doen, hoe pakken we dit aan en waar ligt de verantwoordelijkheid… de keuring?
De avond viel, het was al wat frisser en we trokken een jas bij aan, tenminste deze die hem nog hadden. Remske de zijne die hing nog in de Knipe!!! Geertje had echt zijn dag niet, zo zonder bril. Door al de beslommeringen en de zorgen dat alles voor ons goed verliep vergat hij zelfs even zijn 22ste huwelijks verjaardag. Wel ridderlijk van Geert om dit bij Ann te gaan recht zetten met een weekendje weg onder hun tweetjes. Misschien in hotel van Der Valk te Drachten, daar zaten wij nu ook om de avond en nacht door te brengen. Een prachtig optrekje en alles piekfijn in orde, over de kamerverdeling wil ik het verder niet hebben, daar er combinaties werden gemaakt die best wenkbrauwfronsend te noemen waren. En ik zelf als vlieg niet bij wou zijn. Aan de supergezellige feesttafel in de avond hadden we het nog over oranje pinguïns en paarse krokodillen en je moet weten toen waren we zelfs nog niet zat! Na een korte maar openbarende nacht stond het zonnetje al dadelijk hoog aan de kim en hemels was het ontbijt.
Het hotel achter ons latende trokken we naar Ureterp op de Feart naar de familie Van der Vecht en stal de “Griene Bregge” waar tevens stamvader Pieter Sibma van de Optimist ons mee kwam verwelkomen, hij is het immers die het geitenbestand daar ver in de buurt bewaakt. We zagen hier een zeer leuk groepje van vooral Moke dochters, zes moederdieren waarvan er nog enkele moeste aflammeren, toch had Duncan hier een pracht prestatie neergezet en ons werden 5 geitlammetjes getoond. Eigenlijk allen veelbelovend, toch sprong een zwart lammetje uit een 4-jarige prachtmoeder er wat uit door altijd het staartje te dragen zoals het hoort. Veel souplesse, bespiering en kracht in de lammetjes, mogelijks heeft dit te maken met het bindstalletje, wat voor de moedernekjes niet ideaal is, maar voor de kinderspiertjes des te meer.
Toen gingen we tien minuutjes verder rijden, ja watte, een halfuur ja, maar geen seconde spijt van. We kriskrasten door het weidse land dat gewonnen was op de zee, zwanen, ganzen, schaapjes, mensjes enz… enorm mooi, we gingen er als het ware langzamer door rijden. Aangekomen in niemandsland en de Woudstal, bij de familie Huisenga een fokker die nog maar twee jaar bezig is. Maar wat een plaatje, een enorme Friese schuur als onderkomen voor de diertjes, onder het motto “meer bont aan het front en kleur aan de deur” zagen we mooie koebonte geitjes, wat Gerard ogenblikkelijk naar de geldbeugel deed grijpen: drie Friesche schonen zullen Dilbeeks moeten gaan praten in de toekomst. Acht mooie moeders alwaar Moke voor degelijkheid en Gouke voor kleur hadden gezorgd. Er was al wel wat vertrokken naar ander hobbyisten, maar in totaal waren er 25 lammetjes geboren waaronder 8 bokjes. Een mens zou van veel minder al heel gelukkig worden, Carlo 41 had voor deze explosie gezorgd. Een bruin koebont geitlammetje sprong bij mij zowaar naar binnen en zit er nog steeds, jammer dat ik het niet kon gekocht krijgen, de grootvader van dit lam was Sjoerd van de Optimist. Een goede raad van de fokker: buiten met die handel als het warm genoeg is, zelfs ’s nachts… ravotten en spelen zorgt voor weerstand.
Met veel plezier reden we nog eens door het mooie Friese platteland richting de Optimist van Pieter Sibma. De Friesche Stabijhonden aten ons net niet op, maar honger hadden ze blijkbaar wel. Moke heeft in deze stal ondertussen heel veel uniformiteit gebracht in de moederdieren waaruit we een twintigtal Duncan diertjes mochten bewonderen het ene al beter dan het andere, vooral een super zwart geitje uit Janine met gepaste lengte en mooi belijnd. Uit de mooie Rosanne zagen we een zeer luxe bruin boklammetje alwaar den Dirk dadelijk helemaal weg van was. De deal was dan ook heel vlug beslecht, er werd zelfs niet afgedongen op de prijs. Ook Jannie had een zeer gepast zwart boklam van Duncan, echt iets voor de Chris. Zo bleek zondag toch een dag om zaken te doen, hopelijk keek ons Heer even de andere kant op, of was hij bezig met de alom aanwezig zon die de geldbuidels duidelijk deed opengaan. Elvis van het Averheino die ook enkele kansen had benut werd aan ons geshowd, een mooi typische bok met sprekende voorhand, achteraan hadden we hem graag iets sterker gezien. Na het keuren van een 8-tal Shetlandpony’s, een Appaloosa en een hoogzwangere dressuurmerrie was het tijd om verder te trekken.
We reden richting Haulerwijk naar Klaas van der Ploeg en stal de Veenhorst, heel benieuwd naar de mooie Marcella en Belle Perez. Dit kokette stalletje met 6 hokjes was een parel in dwerggeitenland, niemand ging naar binnen zonder de voeten te vegen, geen strohalm lag er verkeerd. Daar kon je dus echt wel van de grond eten. Ook hier had Lets Dance gekruist aan Belle Perez gedaan waarvoor hij was gehaald, twee geit lammetjes afleveren die zeer mooi snittig waren. Uit een bonte moeder kwamen er twee Duncan lammetjes, een bont geitje en een zwart bokje, dit laatste had het meeste luxe. Drie bokken van een zeer verschillend type bij Marcella, hier had Logan, die bekend is voor zijn mooie geitjes maar iets mindere bokjes, een best mooi exemplaar afgeleverd. Een schimmeltje welks ons werd voorgesteld, bleek echter minder geslaagd te zijn. Drie zwarte geitlammetjes uit een vrij witte moeder dienden nog wat uit te groeien maar hadden veel goeds in de zin. Een perfectionist die Klaas, zelfs de weide van de geitjes was al geschoren en biljart glad. Zijn zus en moeder verzorgde de catering voor ons en er was hun werkelijk niets te veel. Het is daar ter tafel dat de quote van de dag werd uit gesproken “dan is bij deze de leugen bevestigd”.
Klaas reed ons voor naar Cor Rosema en stal “Tronde ut Elslo” een stal waar de aandacht vooral ging naar de kleurfokkerij, bont, tan, camel en alles hier tussenin. Uitzonderlijk zagen we een moedertje met een vijfling: op de lammeren zat na drie weken nog geen verschil. Dat deze geit een uier als een gesynchroniseerde versnellingsbak had mogen duidelijk zijn. Het merendeel moest hier echter nog aflammeren eind juli, begin augustus. Twaalf jaar lang eenzelfde dekbok gebruiken is zeker een vermelding in the book of records waard. Ook wist Cor ons nog te vertellen dat er in al die jaren bij hem 928 geitjes en 938 bokjes waren geboren, mogen dit het bewijs zijn dat uiteindelijk alles in evenwicht komt. Bij de buren van Cor zat blijkbaar het mooiste exemplaartje op het gazon te genieten van ‘t voorjaar, stiekem werd hiervan toch een fotootje genomen, nu nog een gepast bokje vinden!
Als laatste stal op deze geweldige reis trokken we naar Lippenhuizen naar Evert jan Regelink, alwaar vriend Stefaan ons al stond op te wachten en ons welkom heette in stal Heeckeren. Hier waren we beland op een wel zeer bijzonder mooie locatie, met wijdse vergezichten en ruimte zat. Een zeer mooie grote schuur waarin het geitenverblijf was ondergebracht met daarnaast een leuk en elegant woonhuis. Ook hier kwaliteit boven kwantiteit en in de ruimte van de schuur waren slecht 8 stalletjes ondergebracht. Almeria bracht twee geitjes van Rock en Roll en ook al waren deze nog vrij zwaar in de beharing de mooie lijnen zag je, dus deze komen er wel. Lambada had ook net een zwart geitje en bruin bokje gekregen van Rock en Roll, beide zeker voldoende luxueus. Chacha, Ronda, Altea, Swing en Moezel, zij kregen allen bokjes. Het zwarte van Moezel, ook weer een Rock en Roll nazaat was zeker een diertje met potentieel. Wat ik persoonlijk aan deze liefhebber zo waardeer is het feit dat hij op geen enkel moment gaat zeuren over het aantal bokjes, terwijl hij meer dan recht hiertoe zou hebben. Dit is immers het derde jaar op rij dat er maar enkele geitjes in Heeckeren geboren worden. Wat werden wij innerlijk wederom verwend met een heerlijke aardappelsalade van eigen hand en typische Hollandse broodjes kroket. Dit alles op een zonovergoten terras, jammer dat de veranda er nog niet was. En net zoals bij alle mooie liedjes, kwam er ook nu een varken met een lange snuit en ons verhaaltje was uit. Zeer voldaan doch aan den draad stuurden we de wagens weer op straat. Meer dan 300 km hopen dat het goed gaat. Ik ben zeker te mogen danken in ieders naam de BDO en diegenen die dit feilloos in elkaar zetten, de bestuurders van de auto’s en gidsen die ons veilig brachten waar we moesten zijn, al die vriendelijke mensen waar wij naar ieders eigen vermogen ongelofelijk werden ontvangen en voorzien van spijs en drank. Nooit zal ik het “cliché” nog gebruiken, integendeel ze zijn gul die Hollanders.
LEES HIERONDER HET VERSLAG VAN ENKELE SUPPLEMENTAIRE STALBEZOEKEN
een TWEEDAAGSE STALLENBEZOEK-REIS
naar Noord-Nederland.
Tekst: Freddy Raeymaekers
Foto's: Danny Borry
Een tweedaags stallenbezoek door Noord Nederland in organisatie van de BDO, op 8 en 9 april 2017.
En zo voelde het echt wel, superlatieven schieten te kort om dit te beschrijven, we beleefden een top weekend. De illustratie in deze zal mijn Dominica wel zijn die dolgelukkig was dat ze was meegegaan, ook al heeft ze niks met geitjes.
De koningen waren, Johan, Dirk, Danny, Geert, Geert, Gerard, Maarten, Chris & Chris, ons Dominica en ik. Ons doel alle geitjes en bokjes in het Nederlandse noorden te gaan bewonderen, aan diegenen die dit geheel organiseerden nu al een zeer gemeend en bewonderenswaardig dank u wel.
Het eerste adresje waar we werden verwacht op zaterdagmorgen was in De Knipe, bij Sil en Tinny Dekker. De Chris’jes en wij kwamen mooi op tijd, de rest had een academisch kwartiertje ingebouwd, doch na een verplaatsing van meer dan 300 km, best begrijpbaar. De reden dat wij mooi op tijd waren lag in het feit dat wij al op vrijdag waren afgereisd en in een B&B in de buurt hadden overnacht. We hadden toen al een onvergetelijke avond achter de rug in stallen De Kikkert en Carpe Diem. Waar we vooral heen trokken voor de Logan fokkerij, het weg en weer getreiter namen we er graag bij. Pas ver na middernacht in ons bed wezen getuigt hiervan.
Maar terug naar stal de Pijpjes van Sil, een rustig rijhuisje dat geiten ademde, overal was het duidelijk: hier woonde een geiten liefhebber. We werden heel gastvrij ontvangen in een zeer huiselijk sfeer, met koffie en taart. Sil was herstellende van een wel vrij zware operatie. En ook al zag je dat dit hem had geraakt, toch was hij vrij positief, vooral door de vele attenties die hij had mogen ontvangen, vooral ook van geitenvrienden. Op een gegeven moment is zelfs beslist een extra bak aan de brievenbus te zetten om alle kaartjes te herbergen. Fantastisch toch? Toen werden we naar de stal geloodst, over onze Belgische kavelinplanting kan veel worden verteld, maar hoe hier de scheidingslijnen liepen was wel heel apart. Even ontspon zich een droombeeld van hoe je dan vanuit je luie zetel en ongestraft het zonnende buurmeisje net voor je hebt. Het stalletje was verdeeld in negen nette hokjes waarvan slechts 5 waren bezet. Kwaliteit boven kwantiteit, we zien dit nogal eens anders. Kwaliteit in degelijke laag gestelde dieren: vooral Heeckeren Rock en Roll had hier zijn kansen gekregen, maar ook Hein van de Pijpjes. Uit Femmy & Rock en Roll waren twee belovende zwart stippeltjes geboren, Irma en Isabella, alwaar het donkerste ons het beste leek. De Gonda geitjes uit Rock en Roll vielen ons ook op vooral dit met de “Pírí Pírí” (lelletjes). Deze gaan we zeker nog terugzien op de keuring. Sil was zo enthousiast over de nafok dat Didi en Gerdien, toch wel zijn bewezen fokdieren, naar belovende nieuwe leden mogen verhuizen om daar voor nieuw geloof te zorgen. De geitjes werden ons ook nog eens buiten voorgesteld, alwaar zij wat klimtoestellen ter beschikken hadden, goed voor de spiertjes.
Daarna gewoon de straat over naar nummer 40 bij de familie Gerrit van der Meer naar de in wording zijnde stal de Catharinahoeve. Een klein net stalletje met vier hokjes, Greta van de Pijpjes en de dochter van Gr 3 sprongen er wat uit. Één geitje moest nog lammeren en eentje bleef gust. Sil heeft hier de geitenmicrobe goed binnengebracht. De mooie ruimte die er is doet spoedige uitbreiding vermoeden.
Terug bij Tinny stond de dampende soep al op ons te wachten, we hadden de keuze uit groenten en tomaten soep met balletjes. Bij dit laatste kleinood ontstonden aldra de wildste veronderstellingen, het spenen van de boklammeren zat helemaal mee in het verhaal. Na nog een pilsje en wat koffie lieten we deze prachtige mensen achter ons en trokken naar onze volgende bestemming.
De Marpóle bij Sjouke VD Veen alwaar de duiven de kippeneieren uitbroeden! Hier was zowat van alles te bewonderen in de mooie volière en zelfs nog wat schaapjes. Zo te horen hield deze man wel van wat experimenteren, iets anders proberen en kijken wat dat dan wordt. Maar we kwamen voor de geitjes en die kregen we dan ook te zien. Vooral Ursus en Moukedochters met lammetjes van Duncan, Moke, Conquen en Troubadour 2, deze laatste zat nog ter plaatse en mocht ook even opdraven, goed in de verhoudingen, maar dan wel even door de massa heen kijken, hij mocht net iets lichter/strakker zijn. Er waren 6 geitjes en 7 bokjes geboren, Sjouke was hiermee zeer tevreden. Een stippellammetje uit een Moke dochter maal Conquen, leek ons het meeste potentieel te hebben. Opvallend was echter de uniformiteit en luxe in de moederdieren. Ietsjes hoger en ruimer, mooie voorhand en iets langere/lagere kruisjes. Een type waar sommige lovend en andere iets terughoudender tegenover stonden. Jammer voor Sjouke was dat zijn vrouw nu voor een tweede opeenvolgende keer herstellende was van botbreuken in de ledematen en zij daardoor niet mobiel was. We wensen deze mensen een spoedig, volledig herstel toe…. hou het heel.
Op naar de volgende vertoning, ditmaal bij Boukje Cuypers te Kollumerzwaag in stal “Fan it butenlan” lastig te vinden…, we moesten immers langs Egypte. Vijf stalletjes in het lekkere warme hok met evenveel moedertjes. Toch was hier gekozen voor diversiteit en brachten Duncan, Logan en Kreude van de Kikkert respectievelijk drie bokjes, drie geitjes en twee geitjes. En den baas, hij keek ernaar en zag dat het goed was, bleek ook uit de allereerste optie van de dag die door Maarten werd genomen. Twee mooie bokjes een zwart en een bruin van Duncan en twee geitjes van Logan uit een Ursus 69 jeugddochter. Een zeer mooie verschijning, jammer dat haar schoudertjes iets minder aangesloten waren. Een ploeg die daar in den hof stond, trok Danny zo aan dat hij mij perse als menner wilde om één voor te trekken, zou er dan toch bloed van Brabants trots door hem vloeien. Door de mevrouw des huizes werden we in de watten gelegd met Friese worst en sukkerbollen: een soortig suikerbrood, rijkelijk besmeerd met goei boter. Toegegeven, samen met de aangereikte Hertog Jannetjes, ging dit alles vlot naar binnen.
Ons laatste geiten adresje van de dag was bij de familie Solle. Folkert, Meno en Itske wachten ons al op in stal “Fan Lytse Wald”. Allemaal kleine laag gestelde moedertjes, deze werden bezwangerd door Troubadour 2, Lets Dance van de Balkweit en Bastijn. In totaal werden hier 6 geitjes en 6 bokjes geboren, wat de eigenaren dik tevreden stelde. Bastijn leverde jammer genoeg enkel bokken af: hij nam er 4 van het totaal voor zijn rekening. Uit Lets Dance weten we ondertussen worden zo goed als allemaal mooie geit lammetjes geschud. Toch had hij hier gezorgd voor een mooi stippelbokje uit een Marpolle dochter, over zijn twee geitlammetjes waren de meningen zeer verdeeld, de bleke had wat meer in het middenstuk en hals, de donkere was in het totaal iets luxueuzer. Een zeer correct stippelboklam van Bastijn zat helemaal vooraan alleen bij mama, dit zorgde er voor dat hij wat meer volume en hoogte had, zijn net na Nieuwjaar geboortedag had hier zeker ook mee te maken. In een toompje drielinggeitjes zat ook nog een zeer leuk exemplaar. Een klein Troubadour dochtertje was nog maar 3 dagen, maar wel natuurlijk mooi. Uiteindelijk mocht alles de weide in, één van de lammetjes was ondertussen zo over verhit dat het prompt een duik nam in de gracht. Aan haar gedragingen achteraf te zien zou ze dit wel niet meer gaan herhalen. Wederom mochten we aanschuiven aan een rijkelijk gedekte tafel, voor iedereen wat wils. Vooral de Berenburg smaakte Danny heerlijk, waarop hij een flesje kreeg voor onderweg. Deze mevrouw des huizes viel zeker buiten het gemiddelde der Nederlandse zuinigheid, immers het halve litertje verdubbelde zich toen er zelfs maar een kleine toespeling was. Er ontspon zich aan de tafel een leuke discussie over de lengte en staartdracht van onze……… diertjes. Hoe willen we hiermee verder, wat gaan we doen, hoe pakken we dit aan en waar ligt de verantwoordelijkheid… de keuring?
De avond viel, het was al wat frisser en we trokken een jas bij aan, tenminste deze die hem nog hadden. Remske de zijne die hing nog in de Knipe!!! Geertje had echt zijn dag niet, zo zonder bril. Door al de beslommeringen en de zorgen dat alles voor ons goed verliep vergat hij zelfs even zijn 22ste huwelijks verjaardag. Wel ridderlijk van Geert om dit bij Ann te gaan recht zetten met een weekendje weg onder hun tweetjes. Misschien in hotel van Der Valk te Drachten, daar zaten wij nu ook om de avond en nacht door te brengen. Een prachtig optrekje en alles piekfijn in orde, over de kamerverdeling wil ik het verder niet hebben, daar er combinaties werden gemaakt die best wenkbrauwfronsend te noemen waren. En ik zelf als vlieg niet bij wou zijn. Aan de supergezellige feesttafel in de avond hadden we het nog over oranje pinguïns en paarse krokodillen en je moet weten toen waren we zelfs nog niet zat! Na een korte maar openbarende nacht stond het zonnetje al dadelijk hoog aan de kim en hemels was het ontbijt.
Het hotel achter ons latende trokken we naar Ureterp op de Feart naar de familie Van der Vecht en stal de “Griene Bregge” waar tevens stamvader Pieter Sibma van de Optimist ons mee kwam verwelkomen, hij is het immers die het geitenbestand daar ver in de buurt bewaakt. We zagen hier een zeer leuk groepje van vooral Moke dochters, zes moederdieren waarvan er nog enkele moeste aflammeren, toch had Duncan hier een pracht prestatie neergezet en ons werden 5 geitlammetjes getoond. Eigenlijk allen veelbelovend, toch sprong een zwart lammetje uit een 4-jarige prachtmoeder er wat uit door altijd het staartje te dragen zoals het hoort. Veel souplesse, bespiering en kracht in de lammetjes, mogelijks heeft dit te maken met het bindstalletje, wat voor de moedernekjes niet ideaal is, maar voor de kinderspiertjes des te meer.
Toen gingen we tien minuutjes verder rijden, ja watte, een halfuur ja, maar geen seconde spijt van. We kriskrasten door het weidse land dat gewonnen was op de zee, zwanen, ganzen, schaapjes, mensjes enz… enorm mooi, we gingen er als het ware langzamer door rijden. Aangekomen in niemandsland en de Woudstal, bij de familie Huisenga een fokker die nog maar twee jaar bezig is. Maar wat een plaatje, een enorme Friese schuur als onderkomen voor de diertjes, onder het motto “meer bont aan het front en kleur aan de deur” zagen we mooie koebonte geitjes, wat Gerard ogenblikkelijk naar de geldbeugel deed grijpen: drie Friesche schonen zullen Dilbeeks moeten gaan praten in de toekomst. Acht mooie moeders alwaar Moke voor degelijkheid en Gouke voor kleur hadden gezorgd. Er was al wel wat vertrokken naar ander hobbyisten, maar in totaal waren er 25 lammetjes geboren waaronder 8 bokjes. Een mens zou van veel minder al heel gelukkig worden, Carlo 41 had voor deze explosie gezorgd. Een bruin koebont geitlammetje sprong bij mij zowaar naar binnen en zit er nog steeds, jammer dat ik het niet kon gekocht krijgen, de grootvader van dit lam was Sjoerd van de Optimist. Een goede raad van de fokker: buiten met die handel als het warm genoeg is, zelfs ’s nachts… ravotten en spelen zorgt voor weerstand.
Met veel plezier reden we nog eens door het mooie Friese platteland richting de Optimist van Pieter Sibma. De Friesche Stabijhonden aten ons net niet op, maar honger hadden ze blijkbaar wel. Moke heeft in deze stal ondertussen heel veel uniformiteit gebracht in de moederdieren waaruit we een twintigtal Duncan diertjes mochten bewonderen het ene al beter dan het andere, vooral een super zwart geitje uit Janine met gepaste lengte en mooi belijnd. Uit de mooie Rosanne zagen we een zeer luxe bruin boklammetje alwaar den Dirk dadelijk helemaal weg van was. De deal was dan ook heel vlug beslecht, er werd zelfs niet afgedongen op de prijs. Ook Jannie had een zeer gepast zwart boklam van Duncan, echt iets voor de Chris. Zo bleek zondag toch een dag om zaken te doen, hopelijk keek ons Heer even de andere kant op, of was hij bezig met de alom aanwezig zon die de geldbuidels duidelijk deed opengaan. Elvis van het Averheino die ook enkele kansen had benut werd aan ons geshowd, een mooi typische bok met sprekende voorhand, achteraan hadden we hem graag iets sterker gezien. Na het keuren van een 8-tal Shetlandpony’s, een Appaloosa en een hoogzwangere dressuurmerrie was het tijd om verder te trekken.
We reden richting Haulerwijk naar Klaas van der Ploeg en stal de Veenhorst, heel benieuwd naar de mooie Marcella en Belle Perez. Dit kokette stalletje met 6 hokjes was een parel in dwerggeitenland, niemand ging naar binnen zonder de voeten te vegen, geen strohalm lag er verkeerd. Daar kon je dus echt wel van de grond eten. Ook hier had Lets Dance gekruist aan Belle Perez gedaan waarvoor hij was gehaald, twee geit lammetjes afleveren die zeer mooi snittig waren. Uit een bonte moeder kwamen er twee Duncan lammetjes, een bont geitje en een zwart bokje, dit laatste had het meeste luxe. Drie bokken van een zeer verschillend type bij Marcella, hier had Logan, die bekend is voor zijn mooie geitjes maar iets mindere bokjes, een best mooi exemplaar afgeleverd. Een schimmeltje welks ons werd voorgesteld, bleek echter minder geslaagd te zijn. Drie zwarte geitlammetjes uit een vrij witte moeder dienden nog wat uit te groeien maar hadden veel goeds in de zin. Een perfectionist die Klaas, zelfs de weide van de geitjes was al geschoren en biljart glad. Zijn zus en moeder verzorgde de catering voor ons en er was hun werkelijk niets te veel. Het is daar ter tafel dat de quote van de dag werd uit gesproken “dan is bij deze de leugen bevestigd”.
Klaas reed ons voor naar Cor Rosema en stal “Tronde ut Elslo” een stal waar de aandacht vooral ging naar de kleurfokkerij, bont, tan, camel en alles hier tussenin. Uitzonderlijk zagen we een moedertje met een vijfling: op de lammeren zat na drie weken nog geen verschil. Dat deze geit een uier als een gesynchroniseerde versnellingsbak had mogen duidelijk zijn. Het merendeel moest hier echter nog aflammeren eind juli, begin augustus. Twaalf jaar lang eenzelfde dekbok gebruiken is zeker een vermelding in the book of records waard. Ook wist Cor ons nog te vertellen dat er in al die jaren bij hem 928 geitjes en 938 bokjes waren geboren, mogen dit het bewijs zijn dat uiteindelijk alles in evenwicht komt. Bij de buren van Cor zat blijkbaar het mooiste exemplaartje op het gazon te genieten van ‘t voorjaar, stiekem werd hiervan toch een fotootje genomen, nu nog een gepast bokje vinden!
Als laatste stal op deze geweldige reis trokken we naar Lippenhuizen naar Evert jan Regelink, alwaar vriend Stefaan ons al stond op te wachten en ons welkom heette in stal Heeckeren. Hier waren we beland op een wel zeer bijzonder mooie locatie, met wijdse vergezichten en ruimte zat. Een zeer mooie grote schuur waarin het geitenverblijf was ondergebracht met daarnaast een leuk en elegant woonhuis. Ook hier kwaliteit boven kwantiteit en in de ruimte van de schuur waren slecht 8 stalletjes ondergebracht. Almeria bracht twee geitjes van Rock en Roll en ook al waren deze nog vrij zwaar in de beharing de mooie lijnen zag je, dus deze komen er wel. Lambada had ook net een zwart geitje en bruin bokje gekregen van Rock en Roll, beide zeker voldoende luxueus. Chacha, Ronda, Altea, Swing en Moezel, zij kregen allen bokjes. Het zwarte van Moezel, ook weer een Rock en Roll nazaat was zeker een diertje met potentieel. Wat ik persoonlijk aan deze liefhebber zo waardeer is het feit dat hij op geen enkel moment gaat zeuren over het aantal bokjes, terwijl hij meer dan recht hiertoe zou hebben. Dit is immers het derde jaar op rij dat er maar enkele geitjes in Heeckeren geboren worden. Wat werden wij innerlijk wederom verwend met een heerlijke aardappelsalade van eigen hand en typische Hollandse broodjes kroket. Dit alles op een zonovergoten terras, jammer dat de veranda er nog niet was. En net zoals bij alle mooie liedjes, kwam er ook nu een varken met een lange snuit en ons verhaaltje was uit. Zeer voldaan doch aan den draad stuurden we de wagens weer op straat. Meer dan 300 km hopen dat het goed gaat. Ik ben zeker te mogen danken in ieders naam de BDO en diegenen die dit feilloos in elkaar zetten, de bestuurders van de auto’s en gidsen die ons veilig brachten waar we moesten zijn, al die vriendelijke mensen waar wij naar ieders eigen vermogen ongelofelijk werden ontvangen en voorzien van spijs en drank. Nooit zal ik het “cliché” nog gebruiken, integendeel ze zijn gul die Hollanders.
LEES HIERONDER HET VERSLAG VAN ENKELE SUPPLEMENTAIRE STALBEZOEKEN
