LAMMERENDAG 29 april 2023 (Tildonk)
Foto's van de lammerendag: KLIK HIER
Met dank aan Danny Borry voor de foto's.
Op zaterdag 29 april vond de eerste clubactiviteit plaats. Het is al een traditie geworden dat dit op de terreinen van Geert Bosmans doorgaat. Daar hebben we ruime parkeerplaats binnen de looppiste van de paarden. En nu Geert ook een schitterende paardenstal liet bouwen, dienen we ook onze tent niet meer recht te zetten. Geert maakte een mooie ruimte vrij waar anders zijn hooi opgeslagen ligt. We konden met zijn allen rond de ring plaatsnemen, en zo elkaars lammetjes kritisch bekijken. Ik schat dat er een 40-tal bok- en geitlammetjes voorgesteld werden. De commentaren kwamen aarzelend los, de dieren werden gewikt en gewogen, eerst in kleine groepjes toeschouwers, en bij overeenstemming kwamen al wat complimenten of aandachtspunten naar de eigenaars toe. Veel aandacht ging naar het "type", doch ook naar het "beenwerk" en de correctheid in de achterhand. Laat dit nu ook de aandachtspunten zijn die op de juryledenbijeenkomsten van 2023 op de agenda staan! Het zijn allen heel jonge dieren die we vandaag zagen... Ook zagen we wat dieren die 'weekheid in de koten' toonden. Door correct bijsnijden van de hoeven, en dan voor het bijsnijden van de hielbal kan hier verbetering brengen.
Al bij al werd het een gezellige dag met veel aanwezigen, drankjes en een BBQ à volonté, verzorgd door de fam. Raeymaekers en assistenten. Dank aan allen die organiseerden of deelnamen... Ik wens jullie allemaal veel succes toe op de komende shows, en veel vreugde bij de dagelijkse verzorging van de dieren!
Met dank aan Danny Borry voor de foto's.
Op zaterdag 29 april vond de eerste clubactiviteit plaats. Het is al een traditie geworden dat dit op de terreinen van Geert Bosmans doorgaat. Daar hebben we ruime parkeerplaats binnen de looppiste van de paarden. En nu Geert ook een schitterende paardenstal liet bouwen, dienen we ook onze tent niet meer recht te zetten. Geert maakte een mooie ruimte vrij waar anders zijn hooi opgeslagen ligt. We konden met zijn allen rond de ring plaatsnemen, en zo elkaars lammetjes kritisch bekijken. Ik schat dat er een 40-tal bok- en geitlammetjes voorgesteld werden. De commentaren kwamen aarzelend los, de dieren werden gewikt en gewogen, eerst in kleine groepjes toeschouwers, en bij overeenstemming kwamen al wat complimenten of aandachtspunten naar de eigenaars toe. Veel aandacht ging naar het "type", doch ook naar het "beenwerk" en de correctheid in de achterhand. Laat dit nu ook de aandachtspunten zijn die op de juryledenbijeenkomsten van 2023 op de agenda staan! Het zijn allen heel jonge dieren die we vandaag zagen... Ook zagen we wat dieren die 'weekheid in de koten' toonden. Door correct bijsnijden van de hoeven, en dan voor het bijsnijden van de hielbal kan hier verbetering brengen.
Al bij al werd het een gezellige dag met veel aanwezigen, drankjes en een BBQ à volonté, verzorgd door de fam. Raeymaekers en assistenten. Dank aan allen die organiseerden of deelnamen... Ik wens jullie allemaal veel succes toe op de komende shows, en veel vreugde bij de dagelijkse verzorging van de dieren!
STALLENBEZOEKDAG OOST-NEDERLAND 1-2 april 2023
Een verslag van Freddy Raeymaekers.
Foto's van Danny Borry. Klik op de foto's om ze te vergroten!
Nee, nee….geen Aprilgrap maar echtig en techtig waar, we gingen terug op weekeind geitjes kijken in het mooie Nederland. Door die verduiveldste corona hadden we immers 3 jaar gemist. Gelukkig vonden Ann en Geert Rems, de mensen achter de stallen die voor 2020 waren aan- gesproken bereid om ons nu na deze, voor velen zware periode, toch te ontvangen in uitgesteld relais, een jubileum editie onze vijfde keer en dat op de vijftigste verjaardag van de BDO.
We trokken richting Oost-Nederland om en rond Ommen en de Sallandse Heuvelrug. Wat een mooie streek, met weidse weilanden en velden en pittoresk ingeplante dorpskernen. Op zaterdag gingen we bezoeken,
Onze groep bestond uit, Johan Seynaeve, Danny Borry, Geert Bosmans, Dirk Dumeez, Dana en Urban Smets, Ann en Geert Rems, Dominica en Freddy Raeymaekers, Maarten Vandervennet en Anouk… De lieve Anouk zo bleek, we kenden haar nog niet, maar wat een dot van een meid. Goedgekeurd Maarten, houden maar… Als katjes muizen, miauwen ze niet… zo leerde zij mij….
Ik en ons Dominica vertrokken naar aloude gewoonte al op vrijdag, om de hectiek van de zaterdagmorgen voor te zijn en al flink te genieten van dit voorafje. Het voelde wel raar, onze vrienden Chris en Chris Mertens vergezelden ons nu door omstandigheden voor het eerst niet en zo moesten we ons plan alleen trekken. Ik vond in Ommen het charmehotel “Wildthout” een echte aanrader in een immens uniek kader, mooie natuur en wandelmogelijkheid. Een vlekkeloze en uiterst vriendelijke bediening en de chef die daar achter de stoof staat is naar wat ik zag en proefde, zeker klaar voor zijn eerste ster. De reis daarnaartoe verliep rustig en voorspoedig want alwaar ik eerst 130 mocht was nu max 100 mijn verplichting en doel. Ik had al op voorhand gekeken hoe ik best zou rijden en dat was tot net onder Zwolle om daar de buiging naar Ommen te maken. Echter dat was zonder mijn gps reisassistente gerekend, zij wou persé dat ik even in Deventer ging kijken. Ik volgde dit advies dan maar, iets wat we ons uiteindelijk niet beklaagden. We kwamen langs de mooiste plekjes en leukste wegeltjes. Waarschijnlijk wel verkeerd gereden maar wat maakte het uit, we waren van die saaie snelweg af en gaven onze ogen flink de kost.
Foto's van Danny Borry. Klik op de foto's om ze te vergroten!
Nee, nee….geen Aprilgrap maar echtig en techtig waar, we gingen terug op weekeind geitjes kijken in het mooie Nederland. Door die verduiveldste corona hadden we immers 3 jaar gemist. Gelukkig vonden Ann en Geert Rems, de mensen achter de stallen die voor 2020 waren aan- gesproken bereid om ons nu na deze, voor velen zware periode, toch te ontvangen in uitgesteld relais, een jubileum editie onze vijfde keer en dat op de vijftigste verjaardag van de BDO.
We trokken richting Oost-Nederland om en rond Ommen en de Sallandse Heuvelrug. Wat een mooie streek, met weidse weilanden en velden en pittoresk ingeplante dorpskernen. Op zaterdag gingen we bezoeken,
- “Het Laar” van René Boezelman in Witharen.
- “De Vossehoeve” van Edwin De Vos in Den Ham.
- “De Loarikshoeve” van de Familie Bolmer in Den Ham.
- “Het Averheino” van Rik Bruggink in Haarle.
- “Het Rheewold” van Marinus Bosman in Geesteren.
- “Het Knabbelhofke” van Arnold Asbroek in Beckum.
- “Bad Boekelo” van Oscar Koppelman in Boekelo.
- “De Voarboer” van Jos Voorhuis in Geesteren.
Onze groep bestond uit, Johan Seynaeve, Danny Borry, Geert Bosmans, Dirk Dumeez, Dana en Urban Smets, Ann en Geert Rems, Dominica en Freddy Raeymaekers, Maarten Vandervennet en Anouk… De lieve Anouk zo bleek, we kenden haar nog niet, maar wat een dot van een meid. Goedgekeurd Maarten, houden maar… Als katjes muizen, miauwen ze niet… zo leerde zij mij….
Ik en ons Dominica vertrokken naar aloude gewoonte al op vrijdag, om de hectiek van de zaterdagmorgen voor te zijn en al flink te genieten van dit voorafje. Het voelde wel raar, onze vrienden Chris en Chris Mertens vergezelden ons nu door omstandigheden voor het eerst niet en zo moesten we ons plan alleen trekken. Ik vond in Ommen het charmehotel “Wildthout” een echte aanrader in een immens uniek kader, mooie natuur en wandelmogelijkheid. Een vlekkeloze en uiterst vriendelijke bediening en de chef die daar achter de stoof staat is naar wat ik zag en proefde, zeker klaar voor zijn eerste ster. De reis daarnaartoe verliep rustig en voorspoedig want alwaar ik eerst 130 mocht was nu max 100 mijn verplichting en doel. Ik had al op voorhand gekeken hoe ik best zou rijden en dat was tot net onder Zwolle om daar de buiging naar Ommen te maken. Echter dat was zonder mijn gps reisassistente gerekend, zij wou persé dat ik even in Deventer ging kijken. Ik volgde dit advies dan maar, iets wat we ons uiteindelijk niet beklaagden. We kwamen langs de mooiste plekjes en leukste wegeltjes. Waarschijnlijk wel verkeerd gereden maar wat maakte het uit, we waren van die saaie snelweg af en gaven onze ogen flink de kost.
"Het Laar” van René Boezelman in Witharen.
Op zaterdagmorgen waren wij dan ook snel in Witharen bij een hoeve waar de diertjes van “Het Laar” hun onderkomen hadden. Veelal is er dan toch wel iemand die wat later is, pech of fout gereden, maar nee hoor binnen het kwartier waren de duiven gevallen en konden we ons melden bij René, deze had ons absoluut nog niet verwacht op het juiste tijdstip… Belgen die op tijd zijn… Zo troonden we onmiddellijk naar de stal, een grote ruimte met flinke boxen. De barnevelders zagen ons niet graag passeren. Wij verstoorden immers de leg en dat liet heer haan ook merken. Dadelijk viel ons de aanwezigheid van twee bokken op, nu ja…. we roken het. De vinnigste zat in een isolatiecel. Ik vermoed dat hij niet in een gewone box te houden was. Een zwart koebont bokje Matador 82 kwam hieruit tevoorschijn. Mooi in de verhoudingen werd hij ons voorgesteld. Even verderop had BZN 100 meer geluk en mocht hij nog genieten van vrouwelijk schoon. Een hele beste bok deze 100 een en al kracht en lef. Buiten deze twee hadden ook Pieter van het Laar en Karel van het Averheino hun kans hier gekregen. René is bezig zijn stalletje op te bouwen met White Cottage en Mekkerpoel dieren. Een belofte werd gemaakt om dit jaar met een geitje op de show te staan, een mooi vooruitzicht toch. Een deel pech was hier echter ook niet bespaard gebleven, een vijfling, enkele lammetjes gestorven en tot overmaat van ramp was een mooi zwart geitje tussen een hek vastgeraakt en had het achterpootje ernstig bezeerd, nu ja het lot zeker. Een mooie bruinstippelmoeder met zwartstippel geitlam viel ons op, het lammetje komt er wel maar moet er nog even flink ingroeien. Nu zwalpt dit wat en mist alle kracht. Katinka van de Mekkerpoel had twee zwarte bokjes van BZN 100 die zeer aansprekend waren. Ook zagen we Meghan van de Mekkerpoel, een echt mooi en sterk fokdier, maar wat wil je met dat Lowiebloed. Warm was het op dit vroege uur nog niet en zou het ook niet worden op die regendag, toch leek het of de zon ging schijnen toen wij uitgenodigd werden aan de dis door René en zijn moeder. Immers in een lekker verwarmde ruimte waar de pellet kachel flink van jetje gaf, stond voor ons een ontbijt opgesteld waar menigeen een puntje kan aan zuigen. We voelden ons de koning te rijk en lieten ons al deze lekkerheden hemels welgevallen. Na een tijdje werd ons de nafok van René ook even voorgesteld, twee flink brave knapen die ooit wel in de geitenschoenen zullen stappen. Na zoveel welkomstgevoel bedankten we deze mensen en gingen verder op pad naar Den Ham.
Op zaterdagmorgen waren wij dan ook snel in Witharen bij een hoeve waar de diertjes van “Het Laar” hun onderkomen hadden. Veelal is er dan toch wel iemand die wat later is, pech of fout gereden, maar nee hoor binnen het kwartier waren de duiven gevallen en konden we ons melden bij René, deze had ons absoluut nog niet verwacht op het juiste tijdstip… Belgen die op tijd zijn… Zo troonden we onmiddellijk naar de stal, een grote ruimte met flinke boxen. De barnevelders zagen ons niet graag passeren. Wij verstoorden immers de leg en dat liet heer haan ook merken. Dadelijk viel ons de aanwezigheid van twee bokken op, nu ja…. we roken het. De vinnigste zat in een isolatiecel. Ik vermoed dat hij niet in een gewone box te houden was. Een zwart koebont bokje Matador 82 kwam hieruit tevoorschijn. Mooi in de verhoudingen werd hij ons voorgesteld. Even verderop had BZN 100 meer geluk en mocht hij nog genieten van vrouwelijk schoon. Een hele beste bok deze 100 een en al kracht en lef. Buiten deze twee hadden ook Pieter van het Laar en Karel van het Averheino hun kans hier gekregen. René is bezig zijn stalletje op te bouwen met White Cottage en Mekkerpoel dieren. Een belofte werd gemaakt om dit jaar met een geitje op de show te staan, een mooi vooruitzicht toch. Een deel pech was hier echter ook niet bespaard gebleven, een vijfling, enkele lammetjes gestorven en tot overmaat van ramp was een mooi zwart geitje tussen een hek vastgeraakt en had het achterpootje ernstig bezeerd, nu ja het lot zeker. Een mooie bruinstippelmoeder met zwartstippel geitlam viel ons op, het lammetje komt er wel maar moet er nog even flink ingroeien. Nu zwalpt dit wat en mist alle kracht. Katinka van de Mekkerpoel had twee zwarte bokjes van BZN 100 die zeer aansprekend waren. Ook zagen we Meghan van de Mekkerpoel, een echt mooi en sterk fokdier, maar wat wil je met dat Lowiebloed. Warm was het op dit vroege uur nog niet en zou het ook niet worden op die regendag, toch leek het of de zon ging schijnen toen wij uitgenodigd werden aan de dis door René en zijn moeder. Immers in een lekker verwarmde ruimte waar de pellet kachel flink van jetje gaf, stond voor ons een ontbijt opgesteld waar menigeen een puntje kan aan zuigen. We voelden ons de koning te rijk en lieten ons al deze lekkerheden hemels welgevallen. Na een tijdje werd ons de nafok van René ook even voorgesteld, twee flink brave knapen die ooit wel in de geitenschoenen zullen stappen. Na zoveel welkomstgevoel bedankten we deze mensen en gingen verder op pad naar Den Ham.
“De Vossehoeve” van Edwin De Vos in Den Ham.
Daar op de “Vossehoeve” vonden we Edwin De Vos en zijn zeer sympathieke vriend. Wat hebben zij hier een buitenkansje kunnen aankopen, een mooi koket huisje te midden de velden, waar je van niemand last hebt, en je bokken kan houden zoveel je wil, super toch! En die bokken, die zagen we. Ocharme de Loekie: wat is dit dier oud geworden.Hij stond nog heel wankel op de pootjes, gelukkig komt de zomer er aan en geeft dit hem misschien nog wat kracht, al vrees ik. Heel goed snap ik dat je een dergelijke topper en stamvader van ons geitenbestand nabij wil houden en een waardig einde wil gunnen, dit getuigt van echte liefde voor het dier. Ivo van de Vossehoeve, was zijn kompaan in het bokkenstalletje. Een mooi sterk, klein bokje en goed op de benen. Atlantic 5 van Bad Boekelo had daar ook een verblijfje en werd ons geshowd, een mooi frontje doch hier hadden wij duidelijke bemerkingen op de stand der achterbenen. Een mooi geitenverblijfje met 8 volle stalletjes. Vol met dieren en vol met kleur, mooi om zien die niet uniformiteit. Die uniformiteit was er wel in de kwaliteit, een aantal heel erg mooie typische dwerggeitjes en dan vooral in de camel kleur, echt opvallend. Camelfokkers….jullie weten waar naartoe. Hier werden maar liefst 4 drielingen geboren en die zaten er allemaal nog. 12 bokjes en 8 geitjes, waar Edwin zeer tevreden mee was. Bij een van de drielingen uit een Ursela 636 had er eentje wat achterstand, maar de anderen waren helemaal top. Buiten de genoemde bokjes werden hier ook Fabian van de Cronenburg en Beautifull van het Rheewold ingezet. Van deze laatste zat bij Helena een heel mooi stippelbokje waarvoor den Dirk al dadelijk overstag ging. Ook bij Guusje, een Flop dochter, zaten van hem een mooi geitje en een bokje. De camel moeder Elite van de lange weide viel ons ook zeer in de smaak, alsook haar bruine dochter en camel zoon van wederom Beautifull. Ook bij Hedi, een Loekie dochter, zat een tot de verbeelding sprekend camel stippel geitje van hem. Een mooie fokronde en zoals geschreven, zeker in de camel fokkerij. Nog even naar binnen waar een perfecte gastheer ons voorzag van allerlei lekkers. Mooi op schema moesten we door. Er wachten ons immers nog twee stallen waar men nog wel enkele geitjes extra te tonen had.
Daar op de “Vossehoeve” vonden we Edwin De Vos en zijn zeer sympathieke vriend. Wat hebben zij hier een buitenkansje kunnen aankopen, een mooi koket huisje te midden de velden, waar je van niemand last hebt, en je bokken kan houden zoveel je wil, super toch! En die bokken, die zagen we. Ocharme de Loekie: wat is dit dier oud geworden.Hij stond nog heel wankel op de pootjes, gelukkig komt de zomer er aan en geeft dit hem misschien nog wat kracht, al vrees ik. Heel goed snap ik dat je een dergelijke topper en stamvader van ons geitenbestand nabij wil houden en een waardig einde wil gunnen, dit getuigt van echte liefde voor het dier. Ivo van de Vossehoeve, was zijn kompaan in het bokkenstalletje. Een mooi sterk, klein bokje en goed op de benen. Atlantic 5 van Bad Boekelo had daar ook een verblijfje en werd ons geshowd, een mooi frontje doch hier hadden wij duidelijke bemerkingen op de stand der achterbenen. Een mooi geitenverblijfje met 8 volle stalletjes. Vol met dieren en vol met kleur, mooi om zien die niet uniformiteit. Die uniformiteit was er wel in de kwaliteit, een aantal heel erg mooie typische dwerggeitjes en dan vooral in de camel kleur, echt opvallend. Camelfokkers….jullie weten waar naartoe. Hier werden maar liefst 4 drielingen geboren en die zaten er allemaal nog. 12 bokjes en 8 geitjes, waar Edwin zeer tevreden mee was. Bij een van de drielingen uit een Ursela 636 had er eentje wat achterstand, maar de anderen waren helemaal top. Buiten de genoemde bokjes werden hier ook Fabian van de Cronenburg en Beautifull van het Rheewold ingezet. Van deze laatste zat bij Helena een heel mooi stippelbokje waarvoor den Dirk al dadelijk overstag ging. Ook bij Guusje, een Flop dochter, zaten van hem een mooi geitje en een bokje. De camel moeder Elite van de lange weide viel ons ook zeer in de smaak, alsook haar bruine dochter en camel zoon van wederom Beautifull. Ook bij Hedi, een Loekie dochter, zat een tot de verbeelding sprekend camel stippel geitje van hem. Een mooie fokronde en zoals geschreven, zeker in de camel fokkerij. Nog even naar binnen waar een perfecte gastheer ons voorzag van allerlei lekkers. Mooi op schema moesten we door. Er wachten ons immers nog twee stallen waar men nog wel enkele geitjes extra te tonen had.
“De Loarikshoeve” van de Familie Bolmer in Den Ham.
Gelukkig maar een grote weide verder wachtte ons de fokkerij van de familie Bolmer. Zoals immer wachtte Hennie ons al op, Rick en René waren nog flink doende om ons alles zo mooi als mogelijk voor te kunnen stellen en wees maar zeker dat ze klaar waren. Toch een leegte en gemis nu je Rikus daar niet meer kan spreken. De lekker warme stal naar binnen en ineens heb je dan echt ogen te kort om al dat moois juist op het netvlies te laten nederdalen en te verwerken een ietsje hoger. Om en bij de twintig moeders met kids, de een al mooier dan de andere en zo goed als alles al in een bijna perfecte showconditie. Wat doe je dan, je kijkt elkaar aan, haalt de schouders effe op… een oog uitwenen helpt immers toch niet. Hier waren aan de slag geweest, Heeckeren Porsche en Rolls Royce, Dance Dance van de Balkweit, Imre van het Averheino, Christiaan en BZN van de Loarikshoeve. Deze laatste BZN, Imre en Porsche zaten nog ter plaatse, die Porsche, wauw manneke.… helemaal grote fan van, maar waarschijnlijk onbereikbaar. Is natuurlijk ook meer iets voor bedrijfsleiders en dergelijke. Velen van ons stonden al vlug bij het stalletje van Fiona van de Loarikshoeve, waar naast de statige moeder ook nog een machtig mooi geitje en bokje van Rolls Royce, ons vragend aankeken. Bij Corine, een mooie Courtney dochter, zagen we een drieling van BZN: een bruin geitje en twee zwartstippel bokjes. Deze bokjes staken ons figuurlijk de ogen uit en ook hier werd een optie met hoop genomen. Loarikshoeve Fleur toonde ons een zwarte drieling van Porsche, twee zeer mooi aansprekende geitjes en… ik denk, een topbokje. Moe Fleur van de Elsenburg zat er ook en naast haar de prachtige Clara 181 van de Freddy en zijn Paepenbroekse hoeve met twee aansprekende stippelgeitjes van BZN. Ook hier was het weer even terug mijmeren in de tijd en voor velen het beeld van deze liefhebber terug voor de geest halen. Ondertussen zijn deze dieren toch maar mooi acht jaar geworden en dit gelde ook voor Brenda die achteraan stond te blinken met haar twee Porsche bokjes. Deze knaapjes waren nog pril en pas 14 dagen oud. We gaan zeker deze met het kleine witte stipje goed in de gaten houden, die zou nog wel eens Belg kunnen worden. De mooiste van Dance Dance zagen we bij Britney, een zwart bokje en bruin geitje. Mogelijks iets aan de ruimere kant, na het spenen nog eens goed bekijken. Deze staldeur trokken we dicht, om ondergedompeld te worden in de wol van de blauwe texelaars van René. Ook met deze pracht-dieren draait de Loarikshoeve mee aan de Nederlandse en bij uitbreiding misschien wereldtop. We hoorden tot de verbeelding sprekende prijzen, geboden voor deze pyjama’s op poten. Rottweiler Pakkie hield ons vies in de gaten toen we in zijn thuis traden en ook weggingen. Gelukkig had hij al flink wat eten gehad, anders hadden we zeker iemand moeten achterlaten. Eventjes genoten we nog na van al dat moois met een hapje en een drankje in het salon van deze vriendelijke familie. Maar we moesten door, de Rik en het Averheino waren wachtende.
“De Loarikshoeve” van de Familie Bolmer in Den Ham.
Gelukkig maar een grote weide verder wachtte ons de fokkerij van de familie Bolmer. Zoals immer wachtte Hennie ons al op, Rick en René waren nog flink doende om ons alles zo mooi als mogelijk voor te kunnen stellen en wees maar zeker dat ze klaar waren. Toch een leegte en gemis nu je Rikus daar niet meer kan spreken. De lekker warme stal naar binnen en ineens heb je dan echt ogen te kort om al dat moois juist op het netvlies te laten nederdalen en te verwerken een ietsje hoger. Om en bij de twintig moeders met kids, de een al mooier dan de andere en zo goed als alles al in een bijna perfecte showconditie. Wat doe je dan, je kijkt elkaar aan, haalt de schouders effe op… een oog uitwenen helpt immers toch niet. Hier waren aan de slag geweest, Heeckeren Porsche en Rolls Royce, Dance Dance van de Balkweit, Imre van het Averheino, Christiaan en BZN van de Loarikshoeve. Deze laatste BZN, Imre en Porsche zaten nog ter plaatse, die Porsche, wauw manneke.… helemaal grote fan van, maar waarschijnlijk onbereikbaar. Is natuurlijk ook meer iets voor bedrijfsleiders en dergelijke. Velen van ons stonden al vlug bij het stalletje van Fiona van de Loarikshoeve, waar naast de statige moeder ook nog een machtig mooi geitje en bokje van Rolls Royce, ons vragend aankeken. Bij Corine, een mooie Courtney dochter, zagen we een drieling van BZN: een bruin geitje en twee zwartstippel bokjes. Deze bokjes staken ons figuurlijk de ogen uit en ook hier werd een optie met hoop genomen. Loarikshoeve Fleur toonde ons een zwarte drieling van Porsche, twee zeer mooi aansprekende geitjes en… ik denk, een topbokje. Moe Fleur van de Elsenburg zat er ook en naast haar de prachtige Clara 181 van de Freddy en zijn Paepenbroekse hoeve met twee aansprekende stippelgeitjes van BZN. Ook hier was het weer even terug mijmeren in de tijd en voor velen het beeld van deze liefhebber terug voor de geest halen. Ondertussen zijn deze dieren toch maar mooi acht jaar geworden en dit gelde ook voor Brenda die achteraan stond te blinken met haar twee Porsche bokjes. Deze knaapjes waren nog pril en pas 14 dagen oud. We gaan zeker deze met het kleine witte stipje goed in de gaten houden, die zou nog wel eens Belg kunnen worden. De mooiste van Dance Dance zagen we bij Britney, een zwart bokje en bruin geitje. Mogelijks iets aan de ruimere kant, na het spenen nog eens goed bekijken. Deze staldeur trokken we dicht, om ondergedompeld te worden in de wol van de blauwe texelaars van René. Ook met deze pracht-dieren draait de Loarikshoeve mee aan de Nederlandse en bij uitbreiding misschien wereldtop. We hoorden tot de verbeelding sprekende prijzen, geboden voor deze pyjama’s op poten. Rottweiler Pakkie hield ons vies in de gaten toen we in zijn thuis traden en ook weggingen. Gelukkig had hij al flink wat eten gehad, anders hadden we zeker iemand moeten achterlaten. Eventjes genoten we nog na van al dat moois met een hapje en een drankje in het salon van deze vriendelijke familie. Maar we moesten door, de Rik en het Averheino waren wachtende.
“Het Averheino” van Rik Bruggink in Haarle.
Eventjes later reden we al voor op deze illustere locatie, benieuw naar wat ons allemaal wachtte. Rik Bruggink heeft zijn Averheino stal zo uitgebouwd, dat hij in alles wel kwaliteit heeft zitten, dit ook ziet en bijgevolg weinig kan wegdoen. Zo fokte hij vorig jaar een veelbelovende ronde geitlammetjes waarvan er velen nog moesten lammeren om daarna de selectie te gaan voeren. Een totaal van maar liefst 45 moederdieren of toch bij benadering vonden hier onderdak. Allemaal Ursela’s opgesteld in drie stallen, maar alles ruim genoeg en dik in orde. Zelfs de geit op de dertigste plaats zou niet misstaan in mijn stal. Black Label Society van de Roomberg had het merendeel van de dames voor zijn rekening gehouden, om en bij de 25 meiden hebben of dragen zijn lammetjes. BZN 100 van de Marpolle kwam in aanmerking voor een negental schonen. Heeckeren Morris en Lexus mochten de overige tien, alwaar Morris het leeuwendeel te beurt viel. Bij 544 werd een vijfling geboren van BZN 100 ondanks dit toch een drietal mooi ogende geitjes. Ursela 607 toonde ons een koppel mooie bruine geitjes van de bok met de langste naam. Velen onder ons dichten de fokmoederrol toe aan meervoudig kampioene Ursela 457 die gepaard was aan BZN, maar daar was Rik snel om dit bij te sturen. Deze palm kende hij toe aan de 489, een lijn die enorm veel geitjes brengt, getuige hiervan zijn haar 7 dochters die de stal nog mede bevolken. Bij de achtjarige 464 zaten enkele mooie lammetjes van de Roomberg bok. Volgens de meerderheid onder ons zaten de mooiste echter bij nummerke 642: twee zwartjes van de blues zanger, voor de schoonheid van het geitje hoorde ik meerdere oooh, aaah en amaai’s… Uit diezelfde 642 zagen we twee bruine jaarse zusjes van BZN 102 van de Marpolle die heel erg aansprekend waren, benieuwd hoe die uitgroeien na het grootbrengen van hun kroost. Binnen in huis bij Rik had de nog immer kranige moeder, de koffietaak op zich genomen en zorgde zij ervoor dat het ons aan niks ontbrak. Deze lieve mensen bedankende, trokken wij richting ons hotel. Genoeg geiten gezien voor één dag.
Hotel Fletcher - De Sallandse Heuvelrug
Ik volgde Urban, “die reed immers met Wase, en dat is veel beter dan die gps, jong”. Een dik half uur na Dirk kwamen wij dus aan in het Fletcher hotel op de Sallandse heuvelrug. De rest had zich al gewassen en consumeerde een eerste trippel. Van een Nederlandse schone kreeg ik onze kamersleutel. Na enkele trippeltjes en wat nakaarten over alle schoons van de dag, mochten we aan tafel. Het voorgerechtje werd geserveerd en daarin verbleekten de garnaaltjes tot nog minder dan ze eigenlijk al waren. Het hoofdgerecht was een ietsje serieuzer aangepakt, maar goede referenties gaan we hier niet achterlaten. Het nagerecht was zelfs in de richting van het sobere begin. Een lichtpuntje was de piano die daar stond opgesteld en onze Johan die voor het gezelschap een mooi stukje muziek uit de magische vingers liet rollen. Nog wat nagekaart en genoten gingen we de nachtrust in. Zalig geslapen dat zeker wel in deze vredige omgeving. Aan het ontbijt ging het al vlug over de koers, De Ronde stond immers op het spel, een kamp Mathieu en een kamp Wout… en hoe gaat het spreekwoord dan… juist… die derde!. De ganse dag zou ik elke communicatie hierrond gaan schuwen. In uitgesteld relais en bij nacht kon dit ook nog wel eens mooi zijn om terug te kijken….hoopte ik, Wout fan zijnde…
“Het Rheewold” van Marinus Bosman in Geesteren.
En wij weg, op naar Marinus en zijn Rheewold, een klein stalletje “in the middle of nowhere”. Deze fokkerij is dus niet gekoppeld aan een woning en de eigenaar moet dus elke dag enkele malen over en weer om zijn diertjes te verzorgen. En verzorgd waren ze, de zes stippel oudere dieren stonden er zeer mooi op en kwalitatief ook dik in orde, nu ja, hij zal het wel kennen zeker. De Barones gedroeg zich dan ook helemaal haar naam waardig met het halsje en hoofd er heel mooi hoog op. De bruinstippel Ingmar dochter, toonde ons een fantastische hals, maar was net iets minder op de achterbeentjes. Ook de Lankeren stippel die daar nog heel mooi zat te wezen doet ons weer terugdenken aan Ghijs. Deze fokronde vonden wij dan net weer iets minder, maar dat was vooral te wijten aan het experiment dat was opgezet om meer kleur, tan en vooral de moonspots in te fokken. Hiervoor was er een wilde bok aangekeurd, de Multicollor. Ook waren het grootste deel bokjes, maar wel enkele hele speciale. Cinderella x Lars van de Lits had er zo eentje met een heel apart hoofdje. Van Atlantic 5 van Bad Boekelo zagen we hier een mooi bruin bokje en een brown and tan geitje. Het experiment kon geslaagd worden genoemd, daar er toch een heel goed bokje uit voortkwam, nu nog te zwaar en rond aan alle kanten, maar wel heel erg correct, mooi op de beentjes en kleur te over, spots aan alle kanten. Geef hem de fijnere dames zou ik zo denken. De chocomel on the rocks, die Marinus voor ons had voorzien warmde ons weer helemaal op. Klaar voor onze volgende afspraak en die voerde ons naar het Knabbelhofke.
Ik volgde Urban, “die reed immers met Wase, en dat is veel beter dan die gps, jong”. Een dik half uur na Dirk kwamen wij dus aan in het Fletcher hotel op de Sallandse heuvelrug. De rest had zich al gewassen en consumeerde een eerste trippel. Van een Nederlandse schone kreeg ik onze kamersleutel. Na enkele trippeltjes en wat nakaarten over alle schoons van de dag, mochten we aan tafel. Het voorgerechtje werd geserveerd en daarin verbleekten de garnaaltjes tot nog minder dan ze eigenlijk al waren. Het hoofdgerecht was een ietsje serieuzer aangepakt, maar goede referenties gaan we hier niet achterlaten. Het nagerecht was zelfs in de richting van het sobere begin. Een lichtpuntje was de piano die daar stond opgesteld en onze Johan die voor het gezelschap een mooi stukje muziek uit de magische vingers liet rollen. Nog wat nagekaart en genoten gingen we de nachtrust in. Zalig geslapen dat zeker wel in deze vredige omgeving. Aan het ontbijt ging het al vlug over de koers, De Ronde stond immers op het spel, een kamp Mathieu en een kamp Wout… en hoe gaat het spreekwoord dan… juist… die derde!. De ganse dag zou ik elke communicatie hierrond gaan schuwen. In uitgesteld relais en bij nacht kon dit ook nog wel eens mooi zijn om terug te kijken….hoopte ik, Wout fan zijnde…
“Het Rheewold” van Marinus Bosman in Geesteren.
En wij weg, op naar Marinus en zijn Rheewold, een klein stalletje “in the middle of nowhere”. Deze fokkerij is dus niet gekoppeld aan een woning en de eigenaar moet dus elke dag enkele malen over en weer om zijn diertjes te verzorgen. En verzorgd waren ze, de zes stippel oudere dieren stonden er zeer mooi op en kwalitatief ook dik in orde, nu ja, hij zal het wel kennen zeker. De Barones gedroeg zich dan ook helemaal haar naam waardig met het halsje en hoofd er heel mooi hoog op. De bruinstippel Ingmar dochter, toonde ons een fantastische hals, maar was net iets minder op de achterbeentjes. Ook de Lankeren stippel die daar nog heel mooi zat te wezen doet ons weer terugdenken aan Ghijs. Deze fokronde vonden wij dan net weer iets minder, maar dat was vooral te wijten aan het experiment dat was opgezet om meer kleur, tan en vooral de moonspots in te fokken. Hiervoor was er een wilde bok aangekeurd, de Multicollor. Ook waren het grootste deel bokjes, maar wel enkele hele speciale. Cinderella x Lars van de Lits had er zo eentje met een heel apart hoofdje. Van Atlantic 5 van Bad Boekelo zagen we hier een mooi bruin bokje en een brown and tan geitje. Het experiment kon geslaagd worden genoemd, daar er toch een heel goed bokje uit voortkwam, nu nog te zwaar en rond aan alle kanten, maar wel heel erg correct, mooi op de beentjes en kleur te over, spots aan alle kanten. Geef hem de fijnere dames zou ik zo denken. De chocomel on the rocks, die Marinus voor ons had voorzien warmde ons weer helemaal op. Klaar voor onze volgende afspraak en die voerde ons naar het Knabbelhofke.
“Het Knabbelhofke” van Arnold Asbroek in Beckum.
Aangekomen in Beckum stond Arnold ons al op te wachten. Hier zagen we de bokjes Goofy van de Cronenburg en BZN 105 van de Marpolle waarmee de geitjes werden gedekt en als derde geheime wapen werd Bas van de Dalmshoeve ingezet. De eerste twee werden ons ook even buiten voorgesteld, mooie correcte knapen al blijf ik de voorhand van Goofy toch net overdreven zwaar genoeg vinden voor een jeugdbokje. Maar wel zeer mooi klein gebleven, toch dat is ten persoonlijke tittel, ik hoorde ook zeker wel lof. BZN een enorm sterke bok met een goede achterhand en een enorm stel horens. Hier waren net wat meer geitjes dan bokjes geboren uit een veertiental moedertjes, kon dit altijd maar zo zijn. Maria van het Knabbelhofke viel ons dadelijk op. Zo mooi van kleur en beharing, maar ja dat waren ze allemaal. Natuurlijk waren we allen stiekem benieuwd naar de mooie Kim, die nu gekoppeld aan topper BZN 105 een geitje en een bokje bracht. Een uniek bokje, waar Dirk weer als de kippen bij was om een voorzichtige optie te gewagen, Arnold hield de boot nog even af. Hopelijk blijft hij gezond en groeit hij mooi uit tot een evenbeeld van zijn ouders. Een zeer mooie jeugdgeit van Lissandro, Nannie van het Knabbelhofke met een mooi stippel en zwart geitje er bij. Ook Mirthe, nog een jeugdgeitje met een zeer mooi lichtrijp lichaam, had twee zeer mooie geitjes van Goofy. Keizersnede dat was Jessy haar deel, gelukkig verliep alles voorspoedig en deden het bokje en geitje van Bas het heel erg goed. Juliette uit hok 2, een oersterk dier uit Heino x Henriette met een mooi geitlammetje van BZN 105. Bij Nicolina zat er dan weer een heel aansprekend bruin bokje van Goofy. Na nog wat gezelligheid met koffie en koek gingen we weer aan de haal richting Boekelo.
“Het Knabbelhofke” van Arnold Asbroek in Beckum.
Aangekomen in Beckum stond Arnold ons al op te wachten. Hier zagen we de bokjes Goofy van de Cronenburg en BZN 105 van de Marpolle waarmee de geitjes werden gedekt en als derde geheime wapen werd Bas van de Dalmshoeve ingezet. De eerste twee werden ons ook even buiten voorgesteld, mooie correcte knapen al blijf ik de voorhand van Goofy toch net overdreven zwaar genoeg vinden voor een jeugdbokje. Maar wel zeer mooi klein gebleven, toch dat is ten persoonlijke tittel, ik hoorde ook zeker wel lof. BZN een enorm sterke bok met een goede achterhand en een enorm stel horens. Hier waren net wat meer geitjes dan bokjes geboren uit een veertiental moedertjes, kon dit altijd maar zo zijn. Maria van het Knabbelhofke viel ons dadelijk op. Zo mooi van kleur en beharing, maar ja dat waren ze allemaal. Natuurlijk waren we allen stiekem benieuwd naar de mooie Kim, die nu gekoppeld aan topper BZN 105 een geitje en een bokje bracht. Een uniek bokje, waar Dirk weer als de kippen bij was om een voorzichtige optie te gewagen, Arnold hield de boot nog even af. Hopelijk blijft hij gezond en groeit hij mooi uit tot een evenbeeld van zijn ouders. Een zeer mooie jeugdgeit van Lissandro, Nannie van het Knabbelhofke met een mooi stippel en zwart geitje er bij. Ook Mirthe, nog een jeugdgeitje met een zeer mooi lichtrijp lichaam, had twee zeer mooie geitjes van Goofy. Keizersnede dat was Jessy haar deel, gelukkig verliep alles voorspoedig en deden het bokje en geitje van Bas het heel erg goed. Juliette uit hok 2, een oersterk dier uit Heino x Henriette met een mooi geitlammetje van BZN 105. Bij Nicolina zat er dan weer een heel aansprekend bruin bokje van Goofy. Na nog wat gezelligheid met koffie en koek gingen we weer aan de haal richting Boekelo.
“Bad Boekelo” van Oscar Koppelman in Boekelo.
Toen we op Bad Boekelo aankwamen leek het wel of Oscar zeer erg blij was ons te zien. We voelden ons dan ook dadelijk heel welgekomen en de man deed er ook alles aan om het ons naar de zin te maken. Ik denk dan al eens ten onrechte, we hebben de grote stallen gehad en het zal nu wel wat in aflopende kwaliteit gaan, maar dat was hier geenszins het geval. Van de eerste twee stalletjes werden wij gewoon achterover geblazen. In het eerste zat Karin van de Wolfhaag te blinken en ondanks haar 5 jaar leek ze een eerste jaars oude. Bij haar zaten een prachtbokje en een geitje van Matador 81. Ook was Matador blijkbaar in het hokje daarnaast gesprongen. Daar zat Cleopatra van de Loarikshoeve en ook dit prachtige dier bracht een geitje en een al even mooi bokje. Met deze twee eerste stalletjes en wat geluk, kan je topgeitenboer worden. Maar ook de Ursela’s kwamen er heel dicht achteraan en zo brachten 486 en 492 ook een bokje en een geitje van diezelfde zwarte knaap Matador 81, broer van de bij René Boezelman in isolatiecel zittende koebonte 82. Wel benieuwd wat er van de 81 geworden is, nu ik zijn heldendaden zag. Mooi correcte nakomelingen met goede achterhand, voldoende luxe en een perfecte staartdracht. Ook bij Antje 9 van Bad Boekelo had hij een bokje en een geitje, iets priller maar ook iets minder. Antje 7 en Lotje 2 werden dan weer gedekt door BZN 105: een bokje en geitje en twee geitjes. Van deze acht jonge geitjes zouden er volgend jaar nog wel eens een flink aantal in de Boekelo stal kunnen blijven zitten. En zo zie je maar dat je in een kleine pot ook lekkere soep maken kan. Vriendelijk werden wij in deze mensen hun mooie huis binnengelaten, kwispelend vergezeld van een allemans vriendje en genoten we nog na van al dat moois bij koffie en koek voor de chauffeurs en een biertje voor sommigen van de bijrijders. Op naar ons laatste adresje van de dag en zelfs van de reis. Blijkt dit om de zwager van Oscar te gaan, Jos Voorhuis.
“De Voarboer” van Jos Voorhuis in Geesteren.
Toch even moeten karren en kwamen we aan bij een flink landgoed met een grote oprijlaan. Wat een plaatje. Vooraan liepen twee koeien en hun stier, een speciaal Oostenrijks ras zo bleek, ik zag ze nog nooit maar ze waren heel erg mooi en heel erg zwanger. De kalfjes zouden nog een dag of tien op zich laten wachten. Jos kende ik nog niet maar wat een lieve man, zeker voor zo een beer van bijna twee meter. Jammer genoeg sukkelt hij met zijn gezondheid. Wij hopen allen dat er een oplossing komt en hij zich snel weer beter voelt. Je proefde zijn liefde voor de dieren en vooral bij de koeien was dit merkbaar. Ook Urban was in de ban van de delen der edelheid van de stier en voelde zich een beetje te kort gedaan door moeder natuur bij zo veel kracht en overmacht. Geert Rems zette wijselijk een stapje achteruit toen het stiertje hem maar niet uit het gezichtsveld wegwilde. Maar volgens Jos de braafste beestjes die er zijn, hij ging er prat op. In het geitenstalletje vonden we een zestal moeders met hun lammetjes. In het eerste zat alvast de mooiste, een jeugdgeitje Charon van de Voarboer en zij had een boklammetje van BZN van de Loarikshoeve, een mooi correct stippeltje met veel allure. En dan zit je natuurlijk direct met een luxe probleem hé, maar ook tegelijk een dilemma. Kies je voor de moeder en offer je de mannelijkheid van het bokje op teneinde haar mooi te houden, of neem je het risico dat zij wat zal terugvallen na het spenen van haar jongen. Nog een jeugdgeitje, Clara was gekoppeld geweest aan Heeckeren Rolls Royce en bracht een geitje en een bokje ter wereld. Ook had hij Carla van de Loarikshoeve tussen de voorbeentjes gehad en ook hier een bruin geitje en bokje. Ulrike van de Voarboer, een zeer mooie stippelmoeder die op dit ogenblik net iets meer jongere dan jeugd lijkt. Zij staat al wat ver in de ontwikkeling. Haar dochtertje van BZN was goed, maar een beetje aan de te witte kant. Celissa had een koppel zwarte geitjes van Porsche en deze hadden nog wat tijd nodig, ze toonden zich niet echt van hun beste zijde, dat komt nog wel. Charon van de Loarikshoeve, wat een voorbeeld van een fokdier, zij werd terug gepaard aan Jasper van het Averheino. Jammer genoeg niet met het beoogde resultaat en drie bokjes waren haar deel, bokjes met toch wel wat plussen en minnen. Zo had de kleinste een zeer correcte beenstand en achterhand, die de meer luxe grote broer helemaal niet had. Knippen en plakken dan maar… Binnen in de mooie villa, werden wij verwend door de vrouw des huizes met allerhande drank en versnapering en ging Jos voor ons zelfs het frietvet warm stoken, lekker hartverwarmend.
“De Voarboer” van Jos Voorhuis in Geesteren.
Toch even moeten karren en kwamen we aan bij een flink landgoed met een grote oprijlaan. Wat een plaatje. Vooraan liepen twee koeien en hun stier, een speciaal Oostenrijks ras zo bleek, ik zag ze nog nooit maar ze waren heel erg mooi en heel erg zwanger. De kalfjes zouden nog een dag of tien op zich laten wachten. Jos kende ik nog niet maar wat een lieve man, zeker voor zo een beer van bijna twee meter. Jammer genoeg sukkelt hij met zijn gezondheid. Wij hopen allen dat er een oplossing komt en hij zich snel weer beter voelt. Je proefde zijn liefde voor de dieren en vooral bij de koeien was dit merkbaar. Ook Urban was in de ban van de delen der edelheid van de stier en voelde zich een beetje te kort gedaan door moeder natuur bij zo veel kracht en overmacht. Geert Rems zette wijselijk een stapje achteruit toen het stiertje hem maar niet uit het gezichtsveld wegwilde. Maar volgens Jos de braafste beestjes die er zijn, hij ging er prat op. In het geitenstalletje vonden we een zestal moeders met hun lammetjes. In het eerste zat alvast de mooiste, een jeugdgeitje Charon van de Voarboer en zij had een boklammetje van BZN van de Loarikshoeve, een mooi correct stippeltje met veel allure. En dan zit je natuurlijk direct met een luxe probleem hé, maar ook tegelijk een dilemma. Kies je voor de moeder en offer je de mannelijkheid van het bokje op teneinde haar mooi te houden, of neem je het risico dat zij wat zal terugvallen na het spenen van haar jongen. Nog een jeugdgeitje, Clara was gekoppeld geweest aan Heeckeren Rolls Royce en bracht een geitje en een bokje ter wereld. Ook had hij Carla van de Loarikshoeve tussen de voorbeentjes gehad en ook hier een bruin geitje en bokje. Ulrike van de Voarboer, een zeer mooie stippelmoeder die op dit ogenblik net iets meer jongere dan jeugd lijkt. Zij staat al wat ver in de ontwikkeling. Haar dochtertje van BZN was goed, maar een beetje aan de te witte kant. Celissa had een koppel zwarte geitjes van Porsche en deze hadden nog wat tijd nodig, ze toonden zich niet echt van hun beste zijde, dat komt nog wel. Charon van de Loarikshoeve, wat een voorbeeld van een fokdier, zij werd terug gepaard aan Jasper van het Averheino. Jammer genoeg niet met het beoogde resultaat en drie bokjes waren haar deel, bokjes met toch wel wat plussen en minnen. Zo had de kleinste een zeer correcte beenstand en achterhand, die de meer luxe grote broer helemaal niet had. Knippen en plakken dan maar… Binnen in de mooie villa, werden wij verwend door de vrouw des huizes met allerhande drank en versnapering en ging Jos voor ons zelfs het frietvet warm stoken, lekker hartverwarmend.
En zo liep het al een flink stuk in de namiddag en moesten we nog een slordige 230km…. Voor sommigen zelfs nog 100km meer, vooraleer we de eigen stal konden induikelen en kijken, vergelijken. En oh ja de koers wachtte, of toch allerminst de opname. “Vive le velo”
Wat was het wederom een mooie ervaring van een groep vrienden samen in de hobbybeleving. Helemaal zot moet je toch zijn, om in een weekeind 800km rond te toeren voor geitjes te zien. Op bezoek bij gelijkgestemde zielen. Dank aan eenieder die dit mogelijk maakte en tijd nam om te organiseren en ons zo welkom en gastvrij te ontvangen, dit vergeten wij nooit!
Het blijft toch supermooi al die geitjes en bokken, die bokken ja… volgens mijn vrouw draag ik die bokkengeur in mijn poriën… alleen jammer dat zij er niet meer zo wild van wordt….
Wat was het wederom een mooie ervaring van een groep vrienden samen in de hobbybeleving. Helemaal zot moet je toch zijn, om in een weekeind 800km rond te toeren voor geitjes te zien. Op bezoek bij gelijkgestemde zielen. Dank aan eenieder die dit mogelijk maakte en tijd nam om te organiseren en ons zo welkom en gastvrij te ontvangen, dit vergeten wij nooit!
Het blijft toch supermooi al die geitjes en bokken, die bokken ja… volgens mijn vrouw draag ik die bokkengeur in mijn poriën… alleen jammer dat zij er niet meer zo wild van wordt….
